Ik schrok ervan, pizza voor slechts 55 cent! Kun je dat eten?
Een merknaam is nergens op de doos te vinden, wel staat ergens Freiberger Lebensmittel GmbH, en zo beland ik op een fraaie
website vol Kwalitätsprodukte zu wettbewerbsfähigen Preisen. Maar deze kiloknallerpizza staat er niet op, die houden ze kennelijk liever uit de schijnwerpers.
Het begon allemaal in 1889 met een bezoekje van de Italiaanse koningin Margherita aan Napels, bakermat van het ultieme armeluisvoedsel, de pizza. Ze kreeg er eentje voorgeschoteld met tomaten, mozzarella en basilicum – niet geheel toevallig de kleuren van de Italiaanse vlag – en die viel zo goed in de smaak dat hij vervolgens naar haar werd vernoemd.
Kant-en-klaar: Pizza Margherita (Dirk van den Broek)
Samenstelling: Tarwemeel, tomatenpuree, water, tomaten 6,5%, plantaardige olie, edammer 4%, bereiding met kaas en plantaardig vet 4% (water, kaas, plantaardig vet, melkeiwit, zetmeel, tafelzout), paprika 3%, gist, tafelzout, suiker, zetmeel (met tarwe), kruiden, specerijen.
Deze diepvriesversie bevat geen basilicum, het groene aandeel wordt verzorgd door flintertjes (3%) paprika. Mozzarella zit er ook niet op. Wel ‘bereiding met kaas en plantaardig vet’. Ha, nepkaas!
De Keuringsdienst van Waarde heeft er smakelijke televisie-uitzendingen over gemaakt. ‘Analoogkaas’ is een wat deftiger benaming voor een substantie bestaande uit zetmeel, plantaardige olie, melkeiwit en zout. Dat smaakt naar niks maar is razendsnel in elkaar geflanst en flink goedkoper dan echte kaas. En zolang er ook ergens in het product een fractie echte kaas is toegevoegd mag het woord ‘kaas’ op de ingrediëntenlijst en heeft niemand iets in de gaten.
Zelf pizza maken is helemaal niet moeilijk. Sterker nog, een kind kan de was doen. Daarom is mijn recept voor Pizza Margherita intussen opgenomen in mijn kinderkookboek Lekker Opscheppen!. Verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen via deze website.