Als je geen smultuin van jezelf hebt, dan moet je creatief wezen. Laatst las ik in de krant bij collega Marjoleine de Vos (NRC thuiskok) dat mensen met een kweeperenboom al snel verlegen zitten met heel veel kweeperen en omdat de meeste mensen geen flauw benul hebben wat ze met die knetterharde oneetbare bonken aanmoeten, kun je ze geen groter plezier doen dan aanbieden om ze van een kilootje of wat af te helpen.
Vervolgens was ik vorige week op de thee bij een andere krantcollega, Loethe Olthuis (de Volkskeuken), en zowaar, die bleek behalve een prachtige tuin vol kippen en konijnen en een fijne groentekas ook twee kweeperenbomen te hebben. Zij had daarentegen helemaal geen moeite met het wegwerken van haar eigen oogst, integendeel zelfs, maar ach, ze streek met de hand over het hart en ik kreeg een tasje mee.
Prachtig om te zien, en ze ruiken ook nog eens heerlijk. Alleen, wat doet een mens met kweeperen? Nog nooit iets mee gemaakt….
Originele kweeperengelei alias membrillo van Janneke Vreugdenhil? Lekker bij een blokje kaas? Nee, teveel gedoe voor een beginner als ik. Of vullen met gehakt en in de oven zoals Marjoleine zelf doet? Nee, te hartig. Ik wilde iets zoets, iets taartigs. Komt dat even goed uit! Loethe heeft net in de krant twee recepten gezet met tarte tatin. Dit is het recept van haar kweeperentaart, maar ik maakte ‘m wel met dit deeg, een wereld van genotrijk verschil!
Tip: wel zorgen dat je de gebakken partjes kweepeer netjes in de vorm legt, dan ziet het er straks mooi uit als je de boel omkeert. Gelukkig heb ik daarvoor een grote foodstyling-pincet én een even geduldige als behulpzame meneer Koken met Karin voorhanden.
En dan ziet ‘ie er zo uit. En ja, hij smaakt net zo heerlijk als ‘ie eruit ziet!