Het huis is vol. Maar vooral: de boekenkasten zijn vol. Bij gebrek aan plankruimte zetten de stapels met romans, detectives en niet te vergeten kookboeken zich nu voort op kastjes, op bijzettafeltjes, maar toch vooral op de grond. Even leek het hebben van een tweede huis in Frankrijk de oplossing. Dozen vol boeken verhuisden die kant op, we lieten de lokale timmerman zelfs speciaal een mooie eikenhouten boekenplank maken over de complete breedte van het huis. Er kwam een snoezig leesmeubel in de slaapkamer, plus een kast op de logeerkamer. Volstouwen, die hap. Want een huis vol leesvoer is een fijn huis. Alleen is mijn Amsterdamse optrekje er gek genoeg niet noemenswaardig boeklozer op geworden.

Bovendien heb ik er nu ineens een probleem bij, want tegenwoordig ben ik regelmatig een boek kwijt. Zoals Midnight’s Children van Salman Rushdie. Ik kan het nergens meer vinden, dus het zal wel in Frankrijk liggen. En dat is jammer, want ik had ineens zin om me voor de derde of vierde keer opnieuw in dat duizelingwekkende verhaal te storten. Een behoefte die acuut opkwam toen de mango’s in de aanbieding waren en ik mangochutney wilde maken. In het boek, zo herinnerde ik me, speelt die Indiase smaakmaker een prominente rol.

De hoofdpersoon, Saleem, proeft een keer mangochutney die hem doet herinneren aan die uit zijn kindertijd. Niet à la Proust die met z’n madeleine soppend in de thee terugdenkt aan al die gezellige middagen ooit bij zijn tante Leonie, nee, letterlijk. De mangochutney smaakt krek hetzelfde als die zijn nanny vroeger maakte. En ja hoor, het is ook dezelfde, want de nanny blijkt intussen een chutneyfabriek te zijn begonnen. Zij was toch ook degene die Saleem meteen na de geboorte verwisselde met een andere baby? Hoe zat het ook alweer precies? Tja, ik had het willen nazoeken, net als wat er nou zo bijzonder was aan die chutney, maar dat lukte dus even niet.

En nu maar hopen dat mijn eigen mangochutney minstens zo memorabel blijkt.
Let op: In de volgende aflevering kom ik terug met een visbobotierecept waar deze chutney in van pas komt!

RECEPT Mangochutney

Nodig voor 3-4 kleine potjes:
2 mango’s (rijp maar niet pruttig)
1 rode ui
2 knoflooktenen
1 rode peper
50 g verse gember
1 limoen
1 theel komijnpoeder
1 theel korianderpoeder
½ theel kurkuma
2 kruidnagels
100 ml wittewijnazijn
150 g suiker
1 kleine theel zout
scheutje plantaardige olie

Snipper de ui, hak de knoflook en rode peper (zonder zaadjes) fijn. Fruit zachtjes in een scheutje olie in een pan met dikke bodem. Rasp de gember erboven fijn. Schil de mango’s en snij in kleine blokjes. U moet ongeveer een halve kilo vruchtvlees hebben. Voeg eerst de komijn, koriander, kurkuma en kruidnagels toe aan de pan en bak kort even mee. Doe dan de mango, azijn, suiker en zout erbij. Rasp de schil van de limoen fijn boven de pan en voeg ook het sap toe. Breng aan de kook. Laat met deksel schuin op de pan een half uur rustig pruttelen. Nog te nat? Zonder deksel nog even extra inkoken of zet de staafmixer kort in de pan om het wat moeziger te maken. Zorg intussen dat er brandschone, dampend warme potjes klaarstaan. Giet de hete chutney erin tot de rand, draai de deksels erop.

TIPS:
• De potjes zijn gerust een paar maanden houdbaar, na openen wel bewaren in de koelkast.
• …maar dan wel in echt brandschone potjes. Dampend en wel uit de afwasmachine werkt prima. En anders afwassen met de hand, goed spoelen met kokend water, ook de deksels, en ondersteboven klaar zetten op een schone theedoek.
• Deze mangochutney is lekker bij rijst, bij curry, bij stamppot, bij geroosterde kip, op een boterham met kaas, tussen een tosti. Ja, waar eigenlijk níet bij? En dus zoals gezegd in de bobotie.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

 

Nieuw Vega boek
Intussen de vierde druk alweer, van mijn nieuwe vegetarische kookboek Vega zónder pakjes & zakjes. Te koop bij alle boekhandels, bij bol.com en zelfs bij de Albert Heijn. Maar een gesigneerd exemplaar bestellen via mijzelf kan natuurlijk ook.