Met enige regelmaat ontvang ik mailtjes ‘of ik geen recepten heb voor in de stoomoven’? Nee dus. Zover ben ik nog niet. Ik ben nog van de ouderwetse gewone oven. Vind het al heel wat dat ik van mijn stokoude edoch superbetrouwbare gasoven na de verhuizing moest overstappen op een elektrisch exemplaar dat zelfs na het uitzetten nog een kwartier doorloeit en brult. Ach ja, de vooruitgang, je doet er niets tegen. Maar we hadden het over stomen. Misschien is een stoomoven wel fantastisch. Het zou zomaar eens kunnen. Maar zo lang ik er geen een heb (en waar zou ik zo’n ding nou weer moeten laten?) ben ik als een kind zo blij met mijn stoombloem.

Een metalen gevalletje van niks, voor dienovereenkomstige prijs te bekomen bij elke willekeurige huishoudwinkel à la Blokker. Feitelijk is het een verzameling roestvrije metalen plaatjes die tezamen in elkaar haken waardoor hij (of is zoiets een zij?) zich moeiteloos aanpast aan elk formaat pan. Rijkelijk voorzien van sproetige gaatjes om de stoom door te laten. Staat op fiere pootjes zodat het te bereiden spul geen natte voeten krijgt. Ik zou graag willen weten wie dit wonder van vernunft ooit heeft uitgevonden. De paperclip is er niks bij.