Grote paniek. Het mosselseizoen is voorbij. In de verre omtrek geen mossel meer te bekennen, maar ze moeten wel op de foto voor mijn nieuwe kookboek. Wat nu? Gelukkig blijkt mijn assistent-kok Edgar zo lief om op de fiets heel Amsterdam door te crossen op jacht naar een maaltje mosselen. Uiteindelijk wist hij op de Albert Cuypmarkt een portie op de kop te tikken. Een enigszins twijfelachtig maaltje, dat wel, vonden we al snuffend boven de bak met glimmend zwarte jongens. We waren het erover eens dat we ze voor de zekerheid maar niet moesten opeten, maar op de foto konden ze nog prima. Dit zijn ze trouwens uiteindelijk geworden, de dubieuze mosselen:

Perziken, ook zoiets. Probeer maar eens in april mooie sappige perziken te vinden voor een zomerse saladefoto. Knetterharde bleekscheten waren het, maar dankzij kunst-, vlieg- en pocheerwerk kwamen we toch nog een heel eind. Alleen, waar gaan we die lekkere salade op presenteren? Lees morgen verder.