Nintendo, da’s toch iets voor kinderen? Games, da’s toch iets voor verstokte nerds? Je ziet het al, ondanks het dagelijks bijhouden van een website en dit weblog loop ik nog altijd hopeloos achter. Zojuist bracht Nintendo een speciaal soort kookprogramma op de markt. Voluit geheten: Cooking Guide: Can’t Decide What To Eat? Daar was ik natuurlijk wél nieuwsgierig naar. Je hebt er alleen wel een Nintendo DS Lite voor nodig, een soort inklapbaar plastic gevalletje, formaat zakagenda, nu ook verkrijgbaar in de kekke nieuwe kleuren rood, turquoise of groen. In een fraai staaltje participerende onderzoeksjournalistiek geef ik me op voor een Nintendo-workshop met kok Tijs.

Privéles
Ik blijk zowaar die middag de enige kandidaat, de andere persmuskieten hebben het laten afweten. Privéles van Tijs dus, wel zo gezellig. Ik kies voor de California rolls. De recepten zijn namelijk samengesteld door de Tsuji Cooking Academy, naar het schijnt al 90 jaar hét kookinstituut van Japan. Die zullen wel weten hoe je handig sushi maakt zónder de gangbare acht jaar opleiding, toch? Maar er zitten ook nog 249 andere recepten in het apparaatje, en wel van over de hele wereld. Alleen Nederland schittert door afwezigheid. De Belgen mogen wel meedoen, met de onvermijdelijke mosselen en een mij tot op heden onbekende specialiteit, namelijk suikertaart.

Bloemkool
Het kookprogramma doet het trouwens uitsluitend op de Nintendo DS Lite, niet op de computer. Da’s nou jammer. Meteen ook het volgende nadeel: alles is in het Engels. Maar ach, gelukkig niet in het Japans, zo kun je het natuurlijk ook bekijken. Je kunt op allerlei manieren door het programma heengaan. Zoeken op ingrediënt (dan moet je wel weten wat bloemkool in het Engels is), per land of per soort gerecht. Keuze te over. Een getekend meneertje praat je vervolgens stap voor stap door het recept, maar de tekst staat er ook bij te lezen, plus steeds een foto en af en toe een extra filmpje over bijvoorbeeld de finesses van het rijst wassen. Het is alleen wel priegelig klein allemaal, minder geschikt voor ouderen met een leesbril, vermoed ik zo.

Spraakherkenner
Met een bijgeleverd pennetje klik je steeds als je een stap verder wilt. Ik kan me goed voorstellen dat je dat onmiddellijk kwijtraakt, maar je schijnt een reserve te krijgen bijgeleverd. Een vinger werkt ook, maar ja, die worden in de keuken al snel nat of vies of allebei, en daar is de garantie naar verluidt niet op berekend. Maar er zit ook een spraakherkenner op. Handig: als je ‘Continue’ roept tegen het meneertje ga je eveneens naar de volgende stap. Alleen blijkt hij mij niet altijd te verstaan. Ik probeer verschillende accenten uit, maar ‘Oké’ werkt toch het beste. Maar al snel blijkt dat het niet handig is om met z’n tweeën in de keuken te staan. Al keuvelend met kok Tijs denkt het Nintendo-meneertje namelijk steeds dat we verder willen, dus voor je het weet zit je ineens al bij stap 25. Soms gaat hij trouwens ook spontaan achteruit. Geen flauw idee waarom.

Vis fileren
Het programma gaat er vanuit dat je eerst alle ingrediënten keurig klaarzet en afweegt. Als je dat niet doet, heb je een probleem, want eenmaal in het kookproces worden de hoeveelheden vaak weggelaten. Hoeveel rijst moest er nou ook alweer in? Wel weer handig zijn de ultrakorte filmpjes waarin allerlei kooktechnieken worden gedemonstreerd. Tot mijn grote verrukking wordt heel overzichtelijk getoond hoe je een complete vis fileert en pijlstaartinktvisjes schoonmaakt. Kijk, dat kun je aan die Japanners wel overlaten! Daarentegen gaat het programma er ook voetstoots vanuit dat je een rijstkoker in huis hebt en dat je weet hoe je rijst kookt ‘op de gebruikelijke manier’. Het lukt mij warempel om de rijst te laten aanbranden in de rijstkoker. Kok Tijs is diep onder de indruk: ‘Dat is normaalgesproken echt onmogelijk!’Conclusie
De sushi waren heerlijk, maar eerlijk gezegd denk ik dat ik niet de meest geschikte doelgroep ben hiervoor. Niet alleen ben ik volstrekt onhandig met zo’n apparaatje, daarnaast ben ik waarschijnlijk ook te eigenwijs. Ik wil meteen alles anders doen, in een andere volgorde en, wat vind jij Tijs, is het misschien lekker en decoratief om de sushi door de gedroogde rode pepertjes te rollen? Dat is niet de bedoeling natuurlijk. Maar het programma richt zich dan ook vooral op onervaren koks, die vinden dat aan het handje meenemen wellicht juist heel prettig. Alleen de kosten lijken me dan toch wel een drempel: €149,95 voor de Nintendo DS zelf plus €29,95 voor de Cooking Guide. Daar kun je toch een fikse stapel kookboeken voor inslaan. En dan kun je bovendien tenminste ongestraft gezellig samen met iemand anders in de keuken staan koken en keuvelen tegelijk. En nee dames, die vrolijke Tijs krijg je er níet bij.