Het is zowel een restaurant als een kookboek: De Pastinaeck. Annelie van den Bos en Rianne Sleeuw (‘Lie en Rie’) wonnen de laatste serie van de televisiewedstrijd Mijn tent is top van Herman den Blijker en hoefden daarmee de investeringskosten van hun etablissement niet meer terug te betalen aan de bank. Ik heb de serie zelf niet gezien – ik was bij de eerste gebleven – maar het succes schijnt enorm te zijn: hun restaurant in Amersfoort zit sindsdien altijd vol. In het voorwoord meldt Den Blijker himself het ‘Helemaal top’ te vinden dat ‘Lie en Ri, knollenkoninginnen van Nederland, nu ook een boekie hebben om het knollenevangelie te verspreiden’.

Met aeck
En dat ondanks die rare naam. Waarom o waarom moet een pastinaak, o glorie aller vergeten groenten, zonodig met A-E-C-K? Net als bejaardenhuis De Wildtvaenck en kantoorkolos Rivierstaete heeft het iets zinloos duurdoenerigs. En dat terwijl de dames juist zo plezierig pretentieloos zijn. Net als het boek, dat lekker vol staat met originele Hollandse gerechten met een twist.

Onscherp
Eerste indruk: oeps, heb ik een misdruk opgestuurd gekregen? De titelletters zijn helemaal onscherp! Maar dat blijkt bewust, want de titels in het hele boek zijn overal onscherp. Tja, op de cover ziet dat er toch een tikje klunzig uit. En dat terwijl het boek verre van amateuristisch is, integendeel. Verzorgde uitvoering, met zeer heldere layout voor de recepten.

Uitbeenmes
Het boek is onderverdeeld in seizoenen, hoewel ik beduidend meer zomer en lente tel dan herfst en winter. Elk recept gaat vergezeld van een superhandige tip. Neem deze: pel bietjes onder de koude kraan tegen roze vingers. En gebruik niet je mooiste snijplank: bietensap geeft hardnekkige vlekken. Kijk, dat vind ik nou leuk. Er is zelfs een heel hoofdstuk met tips en trucs, van knoflook pellen tot verse zilveruitjes schoonmaken. Grappig is wel dat de recepten weliswaar bedoeld zijn voor de thuiskok, maar dat het boek soms wel erg uitgaat van de restaurantsituatie. Niemand gaat thuis drie kilo zilveruitjes pellen, ook hebben wij zelden een uitbeenmes, thermometer of salamander paraat, zoals die in de hardware-lijst worden aanbevolen.

Schrijven met vla
De recepten staan mooi op de foto, meestal extreem ingezoomd, soms met een leuk visueel grapje zoals een rijtje groene plastic soldaatjes op de rand van een bord of wat Delftsblauwe huisjes naast de hangop. Of die bij zelfgemaakte chocoladevla, waarbij het woord ‘chocola’ op het tafelblad is geschreven met … inderdaad, vla.

Geen keukenprinses
Uiteraard zien we Lie en Ri ook zelf vaak in beeld, twee leuke jonge meiden gierend van de lach in de wei. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar wie is wie? Ik kan ze nog steeds niet uit elkaar houden.Koken doen de twee restaurant-eigenaressen zelf kennelijk niet (Annelie: ‘Ik ben zelf niet bepaald een keukenprinses. Een ei bakken lukt nog wel, maar ik heb me nooit echt ingespannen om mijn kookkunsten naar een hoger niveau te brengen’) maar je ziet ze wel in schort een vis ontgraten en een dood beest bepotelen. Puur voor de foto?

Klassiekertjes
Wie de recepten heeft bedacht is dus niet helemaal duidelijk, maar lekker klinken ze wel. Goede en vooral lokale ingrediënten zijn (terecht) vaak het basimateriaal, getuige de boodschappenlijstjes met Livar-procureur, Baambrugs buikspek, Reypener kaas en Opperdoezer ronde. En dan krijg je dingen als gevulde parelhoenrollade, langoustines met asperges, koude komkommersoep met garnalen en geitenkaas tot een salade met naegelholt. Vooral de toetjes krijgen ruime aandacht, met verleidelijke versies van klassiekertjes als advocaat, eierkoeken, boterkoek, knieperties en zelfgemaakte vla.

Morgen een recept uit het boek. Uiteraard eentje met pastinaak!

Lie van den Bos & Rianne Sleeuw, De Pastinaeck, uitgeverij De Boekenmakers, ISBN 9789077740576, € 24,95