Helaas. Het leek zo mooi. Masterchef, de leukste en lekkerste kookserie aller tijden nu eindelijk op de Nederlandse televisie, elke werkdag op RTL 5, zoals ik onlangs schreef. Maar er zit een addertje onder het gras. Het was toch zo’n briljant idee. Als we zelf in Nederland geen fatsoenlijke kookprogramma’s kunnen maken (en dat kunnen we helaas niet), waarom dan niet het bewezen succesprogramma van de BBC overnemen? Zo gezegd, zo gedaan.
Commercials fietsen
Maar wat is het geval? De oorspronkelijke aflevering duurt een half uur. De uitzending bij RTL 5 ook, maar daar moeten er wel 10 minuten commercials doorheen gefietst worden. Dat betekent knippen. En uitgerekend in het juryberaad is geknipt. Tot twee keer toe moet de jury een keuze maken, eerst van 6 kandidaten naar 3, tenslotte naar eentje. En die moet het op vrijdag opnemen tegen de andere 3 winnaars van die week. Nu zie je mensen koken en daarna, hup, wordt simpelweg meegedeeld wie overblijft.
Die donkere en die kale
Daarmee slaat RTL5 de plank lelijk mis. Juist het overleg tussen de juryleden is cruciaal! Waarom kiezen John Torode (die donkere Australiër) en Gregg Wallace (die kale met dat rare accent) voor de ene kandidaat en niet voor de andere? Daar hebben ze een goed verhaal over. Ze zijn het niet altijd met elkaar eens, maar juist hun beraadslagingen zijn interessant. Want waarom vinden ze nou juist die ene kandidaat een talent, ook al heeft hij of zij niet het allerlekkerste gerecht gekookt? Als kijker zit je aan de buis genageld om dat te horen. Zat althans, want de Nederlandse kijker ziet hier helemaal niets van.
Kant noch wal
Wat een gemiste kans! Juist deze deskundige jury zorgt ervoor dat deze televisieserie uitstijgt boven het gewone. Neem nou afgelopen voorjaar het Nederlandse programma Topchef , waarin heuse topchefs letterlijk niet meer weten te melden (althans niet in beeld) dan ‘het was matig’, ‘het sloeg kant noch wal’ of ‘dat was het mooiste gerechtje’. Juist het uitgebreide commentaar van de Masterchef-juryleden maakt dit programma bijzonder. Onnavolgbaar is de wijze waarop ze voor ons, kijkers op de bank, voelbaar onder woorden weten te brengen hoe de geproefde gerechten smaken.
Gekonkelarij
En ja natuurlijk, dan is er ook nog de kwaliteit van de kandidaten, de overweldigende hoeveelheid eten en koken in beeld en de afwezigheid van geneuzel, gekonkelarij en ijdeltuiterij. Maar heus, kijkers die nu pas kennismaken met deze serie en het origineel op de BBC niet hebben meegemaakt, wordt een essentieel onderdeel van het programma onthouden. En dat allemaal door die suffe reclamefilmpjes. Commerciële televisie, het blijft behelpen.
P.S. Ik melde vorige keer abusievelijk dat het gaat om de herhaling van de Britse serie uit 2009, maar het betreft de herhaling van de serie uit 2008. Ik zag althans gisteravond mijn favoriete finaliste voorbij denderen in de voorrondes. (Niet doorklikken als je nog niet wilt weten wie de winnaar is!)
