Hoeveel Italiaanse kookboeken kan een mens hebben? Nu weer Maxine Clark’s Italiaanse keuken. Waarom wéér Italië? Een kookboekenuitgever vertelde me onlangs hoe het werkt: komen er veel Italiaanse kookboeken uit? Dan is dat hét moment om dat ook te doen. Dus juist niet een andere niche zoeken en een boek publiceren over de – pak ‘m beet – Argentijnse of Thaise keuken, maar juist meeliften op de Italië-hausse. En vervolgens gewoon wachten tot iedereen zich weer gezamenlijk op de Argentijnse of Thaise keuken stort. Raar maar waar.

Wie?
Ik ken Maxine Clark eerlijk gezegd niet. Altijd gek om in een boek terecht te komen waarvan de auteur er kennelijk vanuit gaat dat ik weet wie ze is. Zo vertelt ze in haar inleiding over verschillende keukens waar ze gewerkt heeft. Van restaurants? Nee, ze heeft het ook ergens over lessen, dus dat zal wel niet. Al googlend kom ik in eerste instantie bij een heel andere naamgenote terecht die in Amerika iets met beren doet, maar dan beland ik toch uiteindelijk bij de juiste: Maxine Clark is een Brits styliste, kookboekenschrijfster en kooklerares op Sicilië en in Toscane. Juist.

Ingrediënten
De ondertitel van het boek is veelbelovend: ‘Moeiteloos een geweldig resultaat door de duidelijke stap-voor-stapinstructies’. Nou is het leuke dat Italiaanse kooktechnieken vaak helemaal niet moeilijk zijn omdat goede ingrediënten niet veel bewerking nodig hebben om tot fantastische gerechten te leiden. Dat zegt Maxine zelf in haar inleiding, en daar sluit ik me van hart bij aan. Denk maar aan spaghetti aglio, olio, peperoncino.

Slappe courgettes
Maar, eerlijk is eerlijk, het boek is ook heus buitengewoon praktisch. Echt een prima basiskookboek met puike recepten en veel handwijzingen voor de beginnende kok met liefde voor Italië. Het begint al met hulp bij de uitspraak van bruschetta (broesketta) en gnocchi (njio-kie). Veel recepten zijn voorzien van een gekleurd kadertje met handige tips, zoals hoe je slappe courgettes weer oppept, hoe je groente grillt en wat het verschil is tussen een saus en een sugo. De handelingen worden uitgebreid beschreven, soms ook nog voorzien van stap-voor-stapfoto’s, zoals hoe je ansjovis schoonmaakt en ontgraat en hoe je een artisjok tackelt.

Ouderwets
Alleen de foto’s zijn soms een tikje te gestyled. Tafels liggen vol met stukken rustiek brood, vaag in de achtergrond staan altijd glazen wijn of schalen groente. Elk hoofdstuk wordt ingeleid door een dubbele pagina met een groot eetbaar stilleven, wat een tikje ouderwets oogt. Of zou dat misschien komen omdat alle recepten al eerder verschenen in diverse andere boeken?

Sali en chili
Alle receptnamen zijn zowel in het Nederlands als in het Italiaans, wat altijd leuk is voor de vakantieganger. Wel kun je er af en toe aan afzien dat het een vertaling is, zoals ‘Pompoenrisotto met sali en chili’. Sali (salie) zal wel een typfout zijn, maar wij zeggen hier geen chili tegen een peperoncino (gedroogd pepertje). Er is een prettig uitgebreide ingrediëntenlijst achterin, maar slechts een klein toetjeshoofdstuk. Dat ligt niet aan Maxine, maar meer aan de Italianen, die nu eenmaal niet zo sterk zijn in toetjes, een handjevol bekende klassiekers uitgezonderd.

Maxine Clark’s Italiaanse keuken, uitgeverij  Tirion, ISBN 9789043913195, € 24,95