Is er leven mogelijk zonder afwasmachine? Niet als je van koken houdt. En vaak en graag mensen te eten hebt. Laat je niks wijsmaken over ‘een fijn gesprek tijdens het gezellig samen afwassen’ of ‘slecht voor het milieu’. Bij dit soort hoeveelheden vaat is er maar één oplossing waar je blij van wordt. Een haperende afwasmachine is dan ook een serieuze zaak. Gelukkig doet de mijne het nog prima, alleen zitten er de laatste maanden steeds roestvlekjes op de pannen en bestek. Na mijn recente oeverloze citruspers-ervaring ben ik licht huiverig voor klantenservice-perikelen, maar vanochtend had ik er ineens genoeg van. Fluks gemaild naar Siemens. Tot mijn grote schrik belde een vriendelijke dame al meteen binnen het kwartier op. Een sterk staaltje klantvriendelijkheid. Of gaat er met Siemens producten zó weinig mis, dat het callcenter al neuspeuterend blij is met de eerste de beste klagende klant?

Inbouwexemplaar
Mijn eerste afwasmachine kocht ik vele jaren geleden toen er een zestienmansdiner aan zat te komen. Een typisch geval van It’s now or never. Zonder twijfel mijn beste aanschaf ooit. Sindsdien kan ik niet meer zonder. Na de vorige verhuizing, 5 jaar geleden, maakte mijn nog altijd nijver wassende buddy noodgedwongen om puur esthetische redenen plaats voor een inbouwexemplaar. Maar de laatste tijd zitten er steeds roestvlekjes op de pannen en bestek. Nadere inspectie wees uit dat het plastic van de omhoogstekende pinnen (waar je de borden tussenzet) bovenaan begon te slijten, waardoor je metalen puntjes onder het plastic vandaan zag komen. En daar kwam vast die roest vandaan. Maar ja, de magische 5-jaar-garantie-grens was net gepasseerd. Zijn apparaten expres zo gefabriceerd dat mankementen uitsluitend na afloop van de garantietermijn in het zicht komen?

Pannen wringen
Enfin, zoeken naar mijn serienummer, de SL 65560, op de site van Siemens leverde niets op. Dan maar een mailtje naar de klantenservice. Dat zou vast maanden gaan duren, maar dan had ik tenminste straks een lekker zuigend stukje om te schrijven. Niets is minder waar. Zoals gezegd belde er binnen het kwartier een hele aardige mevrouw. Het lag niet aan mij, maar aan de korf, die geen pinnen had die naar beneden ingeklapt kunnen worden. En het plastic gaat nu eenmaal kapot als je er steeds pannen tussen wringt. Ik probeerde nog bedeesd ertussen te werpen (wringen?) dat ik mijn pannen toch echt niet klem danwel wring, maar ach, tegen zoveel vriendelijkheid was ik niet bestand. En 5 jaar is 5 jaar, daar kon zij ook niets aan doen, qua garantie. Wat ze wel kon doen, was me doorverbinden met ook alweer zo’n aardige collega die een nieuwe korf voor me kon bestellen. Voor ik er erg in had, was het allemaal geregeld. Woensdag wordt ‘ie thuisbezorgd. Zo kan het dus ook. Het enige nadeel: dit geintje kost een slordige 100 euro en 85 cent (gloeps!), maar ik geloof dat ik dat maar heel snel ga vergeten. En ook vooral niet uit ga rekenen hoeveel flessen Dreft en vaatborsteltjes ik daarvoor wel niet had kunnen kopen….