Voor het betere dolce farniente toog ik een weekje naar Spanje. Andalusië om precies te zijn, het land van olijfbomen, heel erg veel olijfbomen, en sinaasappelbomen en amandelbomen en nog meer olijfbomen. Met tussendoor pittoreske witte dorpjes, ogenschijnlijk lukraak tegen de berghelling gesmeten. Als inwoner van een plat land blijft dat iets wonderbaarlijks, zo’n verticaal geheel om doorheen te dwalen, straatje in, trapje op, steegje door, heuveltje af. Muren vol dikke lagen helderwitte kalk, te pas en te onpas van die keramieken tegeltjes en voor een snoezige collectie bloempotten draaien ze hun hand ook al niet om. Daarentegen geen mens te bekennen, hooguit een enkele dorpsbewoner schuifelend richting bar.

Ook aan de Costa del Sol was er nog weinig tingelingeling te beleven. Lentezon of niet, de ijssalons verscholen zich achter neergelaten luiken en de meeste strandtenten waren hun terrasjes nog aan het opbouwen. De pensionados slenterden over de boulevard. In zee waagde zich hooguit een enkele zeemeeuw. En ik? Ik toog van tapasbar naar mesón, van merendero naar . Nuttigde links en rechts hapjes bij een glaasje wijn. Poetste mijn Spaans op met schelpdierwoorden als vieras, almejas, en cañaillas. Wat kan een mens daar zielsgelukkig van worden.

Op de valreep ging ik in de supermarkt nog even op zoek naar souvenirwaardige pakjes en zakjes, maar dat viel tegen. Ik kwam hooguit een blikje albóndigas tegen.

Uit een blikje:Coren Louriño Albóndigas
Balletjes: 65% (varkensvlees, kalkoenvlees, varkensspek, tarwemeel, mechanisch verkregen kalkoenseparatorvlees, zout, stabilisatoren (E451i, E452ii), knoflook, conserveermiddel (E250)).
Saus: water, ui, tarwemeel, wijn, tomaat, wortel, zonnebloemolie, aardappelzetmeel, paprikapoeder, zout.

Zijn de Spanjaarden nog gewoon échte koks, met verse spullen? Of koken ze juist níet, omdat er zoveel heerlijks buiten de deur valt te beleven? U begrijpt, ik moet hoognodig terug voor een diepgravend onderzoek. We doden de tussentijd met zelfgemaakte albóndigas, Spaanse balletjes in tomatensaus. Die zijn heel simpel om te maken, wat ook prima van tevoren kan, en je doet er iedereen een plezier mee. Authentiek serveren als onderdeel van een tapasbuffet in van die bruine Spaans aardewerken schalen en schaaltjes met een stukkie brood erbij en het is helemaal olé.

Mijn recept voor albóndigas is intussen opgenomen in mijn kookboek De vrolijke tafel . Verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen via deze website.