Ik had er nog nooit van gehoord, tot ik in een en dezelfde week bij de kapper las over Sweet Eve aardbeien, in de receptenrubriek van de Hello, én ik een hele stapel met doosjes tegenkwam in de Albert Heijn. Waar op staat dat deze aardbeien zonder mijn medeweten ook al zijn uitgeroepen tot het ‘beste product van het jaar 2014-2015’. Onder welke steen heb ik geleefd??Hulde, voor het feit dat een grootgrutter het ras van aardbeien gaat vermelden, zoal bij appels al jaren gewoon is. Net zoals tussen een Elstar en een Granny Smith, zitten er immers ook grote verschillen tussen de ene en de andere aardbei, zoals ik al vaker heb uitgelegd over Lambada’s en Elsanta’s.

En, is het wat, die zoete Eva? Een lichtgekleurde, verrassend stevige aardbei met een vaak rechtop staand kroontje. Volgens de verpakking daardoor ‘makkelijk te eten’ (?). Inderdaad is hij (zij?) vrij zoet van smaak, maar toch ook een beetje melig, waardoor het voor mij toch niet de ideale smaakaardbei is.

Het advies is om ze in de koelkast te bewaren, maar op kamertemperatuur te eten. En snel allemaal opeten, want steeds in en uit de koelkast, daar gaan ze niet op vooruit. Grappig genoeg ontploffen ze van binnenuit: bij het oppakken blijkt dan de helft van de nog altijd stevig ogende aardbeien ineens veranderd in prut.