’t Is feest, tralala! Ter ere van mijn 250e antipakjesjubileum in Trouw ging ik aanvankelijk op zoek naar het Allerergste Pakje Aller Tijden. Dat viel nog niet mee want ondanks al mijn nijvere missiewerk is er nog een hoop leed in de wereld hoor, op pakjes- en zakjesgebied. Maar wacht even. Hoort een jubileumaflevering niet juist een beetje vrolijk te zijn? Nou dan! Het is veel toepasselijker om te trakteren, alleen nu eens niet op taart, maar op een lekker toetje. Kwijlend als Marcel Proust met zijn madeleine moest ik onmiddellijk terugdenken aan de saromatoetjes uit mijn jeugd. Mijn eigen moeder deed niet aan die fratsen, maar die van Irma wel. Irma was mijn hartsvriendin van de lagere school en kwam uit een Westlands tuindersgezin waar tussen de middag altijd warm werd gegeten, reuze exotisch vond ik dat. Mijn vader was gewoon boekhouder en wij waren van de boterhammen. Saaaai. Liever fietste ik na school met Irma mee naar huis in de hoop op mijn favoriete lunchmaaltijd: warme rijst met boter en suiker en knalroze saromapudding-uit-een-pakje toe. Ach ja, tijden en smaken veranderen.

De merknaam Saroma blijkt van de aardbodem verdwenen, finaal opgeslokt door Dr. Oetker. Kloppudding heet het nu, zonder kunstmatige kleurstoffen en 100% gegarandeerd aardbeivrij. Maar toen bleek verdorie dat ik deze aardbeiensmaakpudding al eens in het prille begin van mijn krantenrubriek behandeld heb, in aflevering 4. Toen stond overigens nog gewoon een misleidende knalrode aardbei op het pakje, nu niet meer. Lang leve de vooruitgang.

Geen punt, dan doen we gewoon frambozenpudding van Mona.

Uit een pakje: Volle melk, vloeibare melkbestanddelen, 14% rode bessensap, suiker, 0,6% frambozensap, (glucose-)fructosestroop, gemodificeerd maïszetmeel, maïszetmeel, rundergelatine, verdikkingsmiddel: xanthaangom, aroma, kleurstoffen: E120 en E101, zuurteregelaar: natriumcitraat, stabilisator: E339.

Die staat al heel lang op mijn lijstje en bevat sinds jaar en dag slechts een schandalige 0,6% frambozensap, terwijl er in mijn versie 3 doosjes fruit gaan. U ziet: ik kan voorlopig nog niet met pensioen.

Zelf maken?
Nodig voor 4-6 personen:
2 bakjes frambozen (250-300 g)
6 blaadjes gelatine (10 g)
250 ml Turkse yoghurt
200 ml slagroom
100 g basterdsuiker
1 limoen

Garnering:
1 bakje frambozen
2 eetl poedersuiker
½ limoen
125 ml slagroom
1 eetl kristalsuiker

Doen:
Pudding: week de gelatineblaadjes in koud water. Hou 5 à 6 frambozen apart voor de garnering, pureer de rest tot moes. Ware gastronomen duwen hem door een fijne zeef om alle hinderlijke pitjes kwijt te raken. Meng in een grote kom met de yoghurt en basterdsuiker. Rasp de schil van de limoen erboven fijn. Klop even met een garde alle witte klontjes eruit. Pers de limoen uit en verwarm het sap in een steelpan. Los de uitgeknepen gelatineblaadjes al roerend van het vuur af erin op. Roer door het roze mengsel. Klop de slagroom stijf en spatel erdoor. Spoel een puddingvorm (1 liter) om met koud water. Doe het yoghurtmengsel erin. Laat in de koelkast een nacht opstijven.

Garnering: pureer het 3e bakje frambozen met de poedersuiker en 2 eetl limoensap tot saus (coulis). Duw door een zeef. Proef en voeg naar smaak eventueel meer suiker of limoensap toe. Klop de slagroom stijf met iets suiker.

Serveren: hou de puddingvorm een paar tellen in heet water (of zet voorzichtig even de föhn erop) en stort op een platte schaal. Garneer met de coulis, dotjes slagroom en de achtergehouden frambozen.

Tips:

1. Hoe minder gelatine, hoe lekkerder, maar opstijven kost dan wel meer tijd. Haast? Dan 2 extra blaadjes gelatine nemen en 3-4 uur in de koelkast.
2. Extra feestelijk: dip de garneerframbozen in gesmolten witte chocola en laat opstijven op bakpapier in de koelkast. En garneer met dunne reepjes limoenschil.
3. Te veel gedoe? Meng yoghurt met geklopte slagroom en roer de frambozenpuree er slordig door voor een marmerefffect. Serveer in mooie coupes met wat losse frambozen erop.

O, en lees ook meteen mijn uitgebreide themaverhaal over de stand van zaken in het land op pakjes- en zakjesgebied. En morgen vind je hier deel 1 van de pakjestest: 3 restaurantkoks proberen een Italiaans, Frans en Indonesisch pakje uit…

 

P.S. De smaak te pakken gekregen van het koken zonder pakjes? Dan zijn er naast mijn rubriek in Trouw ook nog mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek .