De meest bekende taart van Aruba is bolo di cashupete (cashewnotencake), ontdekte toen ik laatst voor de krant op reportage was op Aruba. Natuurlijk ging ik die thuis namaken, al kwam er uiteindelijk iets heel anders uit, namelijk kleine cakejes.

Dé iconische boom van Aruba (zie ook mijn reisverhaal in Trouw) is de watapana. Beter bekend als dividivi, wat eigenlijk de vrucht is. Een opvallend grillige boom, die zijn aerodynamische vorm te danken heeft aan de wind die altijd dezelfde kant op waait.

Minstens zo typerend voor het eiland zijn de cactussen. In alle soorten en maten, maar vooral de meer dan manshoge zuilcactussen trekken de aandacht. Pijporgels, noemt ranger Julio Beaujon ze. Als je een krakend geluid hoort, moet je maken dat je wegkomt, waarschuwt hij, dan breekt er eentje af. Een wandeling door het Arikok Nationaal Park, met zo’n 75 km aan wandelroutes, is toch echt het leukste in gezelschap van een gids. Julio blijkt een geduldig en boeiend verteller die alles weet van de lokale flora en fauna. Pas op voor die struik, wijst hij. De bringamosa lijkt op een vijg maar prikt als een brandnetel. Al groeit er handig genoeg vaak ook een ander plantje naast, de seida, met blaadjes die juist weer voor instant verlichting zorgen. Is de natuur niet wonderbaarlijk? Zo laten veel planten bij droogte hun bladeren vallen, uit een soort beschermingsmechanisme. Maar het hoeft maar twee dagen te regenen, of alles verandert van dor en grijs weer in groen.

Ook de bewoners zelf doen hun best om de boel op te fleuren, met hun geel, blauw, roze en groen geschilderde huizen en overal weelderig bloeiende potplanten en bougainville. Hier zie ik voor het eerst een cashewnotenboom; fascinerend hoe slechts één enkel nootje onderaan een soort nepvrucht groeit.

Bolo di cashupete (cashewnotentaart) blijkt de lokale trots. Een heerlijke, grote taart met laagjes zoete crème van cashewnoten. Toen ik een recept kreeg nagestuurd, schrok ik van de immense hoeveelheden boter, suiker, eieren, gecondenseerde melk en natuurlijk cashewnoten. Ik probeerde een aangepaste, lichtere versie in een cakeblik. Groot succes en erg lekker, maar best een hoop werk en het leek wel plamuren met pindakaas.
Kon het niet nóg simpeler? Ja hoor. Zie deze luchtige cakejes met een knapperig kruimellaagje. Ook met cashewnoten en een blikje gecondenseerde melk, maar dan zo gepiept. Bolootjes, noemen we ze liefkozend bij ons thuis.

RECEPT Cashew-bolootjes (cakejes met cashewnoten)

Nodig voor 18 stuks:
100 g cashewnoten (ongezouten)
1 blikje gecondenseerde melk (400 g)
150 g zelfrijzend bakmeel
100 g boter (kamertemperatuur)
100 g suiker
3 eieren
1 theel bakpoeder
½ citroen (alleen rasp)
scheutje vanille-extract
snufje zout
extra boter en meel voor de vorm.

Kruimellaagje:
100 g cashewnoten
75 g zelfrijzend bakmeel
75 g boter (koud)
75 g suiker

Oven voorverwarmen op 180 °C.
Beslag: Mix de zachte boter met de suiker licht en luchtig. Klop het blikje gecondenseerde melk erdoor. Voeg één voor één de eieren toe. Rasp de schil van de halve citroen erboven. Voeg vanille toe. Zeef bakmeel, bakpoeder en zout erboven en mix kort erdoor. Maal de cashewnoten tot gruis (keukenmachine/staafmixer). Spatel erdoor. Verdeel over een goed ingevette en bepoederde muffinvorm.
Kruimellaagje: wrijf boterblokjes, meel en suiker met de hand tot kruimels. Hak de cashewnoten grof en meng erdoor (of pulse alles in de keukenmachine). Strooi over de cakejes. Bak ± 15-20 minuten iets onder het midden van de hete oven. Check of een satéprikker er droog uitkomt. Vers het lekkerst, maar ze blijven gerust een paar dagen goed in een koektrommel.

TIP: Wil je liever een échte bolo di cashupete maken? Zie hier mijn recept.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

 

Nieuw Vega boek
Intussen de vierde druk alweer, van mijn nieuwe vegetarische kookboek Vega zónder pakjes & zakjes. Te koop bij alle boekhandels, bij bol.com en zelfs bij de Albert Heijn. Maar een gesigneerd exemplaar bestellen via mijzelf kan natuurlijk ook.