Als ze me missen, dan ben ik vissen
Als ze me zoeken, dan ben ik snoeken
Vandaag ging een langgekoesterde wens in vervulling. Eindelijk een keer vissen. One of the guys! De firma Dilvis wa zo vriendelijk een twaalftal visleken een dagje mee aan boord te nemen om op het Alkmaardermeer snoekbaars te gaan vissen, met Onno Kleyn als reisleider: ‘Lekker in de mist het water op, en dan de netten binnenhalen.’
Vissen is een matineuze aangelegenheid. Maar het voordeel is dat je ook weer vroeg thuis bent. Bijvoorbeeld om dit stukje te typen. Al vroeg had het clubje culi-journalisten, voornamelijk dames en een enkele heer, zich in Akersloot vervoegd bij de firma Dilvis. Ondanks de gestaag opkomende regen lokte het Alkmaardermeer, bomvol snoekbaars en brasem. Maar niet nadat we eerst een stukje zelfgebakken tulband van oma Dil hadden genuttigd. Een fotoreportage.
‘Sinds 1884′ prijkt trots op de gevel. Directeur Hein Dil is intussen de vierde generatie Dil die zich specialiseert in het vissen en verhandelen van zoetwatervis. Een slimme voorvader heeft ooit het alleen-visrecht geregeld voor het Alkmaardermeer, waardoor de firma Dilvis als enige hierin mag vissen. 
Wat nou regen? We zijn toch geen watjes.
De moderniteit doet langzaam zijn intrede in de visserij: de lier voor lichter tillen. Hein Dil in actie.
De eerste vis!
Hein Dil weet niet wat hem overkomt. De culinaire journalisten hangen aan zijn lippen en bespreken uitgebreid de gastronomische mogelijkheden. Niks geen ‘zielige visjes’.
De vangst valt officieel een beetje tegen: veel net maar nog geen 40 vissen. Toch niet omdat vrouwen aan boord ongeluk brengen??
Later meer over de snoekbaars, de brasem en de vandaag ontdekte culinaire delicatesse: gerookte beekridder!
