Wie kent hem niet, de olijfoliekoning uit de Haarlemmerstraat, Manfred Meeuwig? Ben je op zoek naar een bijzondere olijfolie, een frisfruitige azijn of een buitenissige mosterd? In zijn winkel Meeuwig & Zn kijk je je ogen uit. En ga je altijd met meer de deur uit dan je van plan was. Zojuist verscheen ook een eigen kookboek, kort en goed Olijfolie geheten. Het boek bestaat uit drie gedeeltes. Recepten natuurlijk en achtergrondinformatie over olijfolie, maar het leukste onderdeel zit aan het begin van het boek: de collectie handgeschreven recepten die Meeuwig van zijn olijfolieproducenten kreeg in Italië.

Waardeloos
Je valt als lezer meteen met de deur in huis, niks geen voorwoord, gewoon meteen een geel notitiepapiertje met hoe je ‘Carote trifolate’ maakt, gevolgd door ‘Linguine alla Sangiuannine’, en zo gaat het nog een tijdje door. Allemaal verschillende handschriften, met in priegelig kleine drukletters de vertaling ernaast plus wat kiekjes ter plaatse. Pas op pagina 23 begint de eigenlijke inleiding, waarin Manfred Meeuwig vertelt over het wonder van olijfolie. ‘De olijfolie de we gisteren nog waardeloos vonden blijkt hier [op de tostadas met rauwe tomaat] perfect te zijn!’ Hoe subtiel kan het leven zijn.

Vormgeving
Een handzaam-kloek boek met mooie, beetje mysterieus-donkere foto’s van Willem Groeneveld. Alleen de typografie vond ik minder geslaagd. Alle recepten zijn in cursieve tekst gedrukt, dat leest niet lekker weg. En de titel valt bijna weg, want staat er piepklein boven, zonder hoofdletters en in strak omschrijvende vorm à la ‘salade van citroen + venkel + olijven’. Wel weer handig is dat in de lopende tekst elk nieuw ingrediënt even wordt onderstreept, zo weet je in één oogopslag welk ingrediënt wanneer aan bod komt. Ook het derde hoofdstuk over het maken van olijfolie is weer op geel papier maar door de krappe letters en volbedrukte pagina’s nodigt het eerlijkgezegd niet erg uit tot lezen.

Heerlijk
Het onderdeel met recepten is veruit het grootste in het boek en is steeds exact hetzelfde opgebouwd: links het recept, rechts de paginagrote foto. En dat gaat zo 120 pagina’s lang door, waardoor je op het laatst door de bomen het bos niet meer ziet. En dat is jammer, want de gerechten zien er zonder uitzondering heerlijk uit! Veelal simpele gerechten waar de Italiaanse keuken zo beroemd om is, en mits met goede kwaliteit spullen gemaakt, een ware belevenis. Neem nou zo’n eenvoudig bordje pasta met ricotta, tomaat en rucola. Daarvan krijg toch acuut zin om de keuken in te rennen?

Welke olijfolie?
Bij de ingrediëntenlijst wordt steeds een type olijfolie aangeraden. Zoals bij bovengenoemde tomatenpasta een sterke Italiaanse olijfolie uit  Apulië. Bij de pasta met garnalen en noten/broodkruim staat olie uit Sicilië, bij de pasta met romanesco en ansjovis hoort olie uit Toscane, en bij de pasta met rode mul tomaat en venkel moet olie uit Ligurië. Of nou ja ‘moet’, er moet niks. Maar ik zou zo graag willen weten waaróm hij nou juist die olijfolie adviseert bij dat gerecht. Er is nog zoveel wit op de pagina, had die informatie er niet bijgekund? Jammer, want juist zo’n kookboek was er volgens mij nog niet, en daarmee kun je je écht onderscheiden. Misschien iets voor een volgende druk?

Manfred Meeuwig, Olijfolie, uitgeverij The House of Books, € 16,90