Terwijl ik naar de andere kant van de aardbol was gereisd om te genieten van verre keukens verscheen nota bene in mijn eigen home town het verrassend leuke nieuwe kookboek Melting Pot. Twee Amsterdamse vriendinnen, Paula Yen Lie Sie en Iris de Ridder, maakten tijdens een avondje koken in een buurthuis toevallig kennis met de Afghaanse keuken, bereid door een architecte uit Kabul. Dat smaakte naar meer en werd het begin van een culinaire ontdekkingstocht. De nieuwsgierige dames gingen op bezoek bij 20 ‘nieuwe Nederlanders’, prikten daar een vorkje danwel stokje mee en luisterden naar de kleurrijke verhalen.
Ontdekkingsreis
De ondertitel van het boek luidt dan ook niet voor niets ‘Een ontdekkingsreis door de nieuwe Nederlandse keuken’. Met speciaal voorwoord van burgemeester Job – de boel bij mekaar houden – Cohen die oproept om eens wat vaker te gaan eten bij de buren. De 20 receptenmakers vormen een gemêleerd gezelschap. Zoals de auteurs het zelf zeggen, ‘velen kwamen voor de liefde, anderen zijn gevlucht uit hun thuisland, een aantal kwam om te studeren en sommigen kwamen gewoon voor het avontuur.’
Tango in de woonkamer
Hun favoriete recepten, maar vooral hun naar meer smakende levensverhalen vind je in dit fraai uitgevoerde, vrij grote boek met hoog gluren-bij-de-buren-gehalte. Dat laatste is vooral te danken aan de vrolijke, fristintintige, vaak paginagrote foto’s (van Bram Belloni) van de gerechten en hun makers. Die koken, kneden (al dan niet op een kleedje op de grond), hakken, snijden, proeven, lachen, doen boodschappen, eten met vrienden en familie, voetballen op het buurveldje, aaien de hond, dansen de tango in de woonkamer of passen hun nieuwe sambakostuum. Veel foto’s van exotische blikjes en potjes, maar ook ontroerende familiekiekjes van ooit ver weg thuis.
Pas op voor tweelingen
De gerechten zijn, voor zover ik het kan beoordelen, vooral gewone, alledaagse, populaire gerechten, zoals arepas uit Venezuela, Johnny Cakes uit Jamaica, saffraanrijst uit Azerbeidzjan, loempia’s uit Suriname, ñoquis uit Argentinië, pompoentaart uit de VS en yamstamppot uit Nigeria, die je naar verluidt trouwens niet te vaak moet eten, want dan krijg je tweelingen! De bereidingstijd staat er (veiligheidshalve?) nergens bij, want dit zijn geen snelle gerechten. Er komt veel marineren, stampen, kneden, pruttelen en sudderen aan te pas, maar de recepten zijn helder opgeschreven, dus ook de gemiddelde kaaskop zou ermee uit de voeten moeten kunnen.
Verkrijgbaarheid
Aan het eind van het boek nog een lijstje over de verkrijgbaarheid van ingrediënten, variërend van supermarkt, Surinaamse toko, Chinese toko tot Turkse winkel. Want één ding moge duidelijk zijn: ook al moet je soms even naar een speciaalzaak, inmiddels is bijna alles ook gewoon in Nederland te koop. Dus waar wacht je nog op?
Paula Yen Lie Sie en Iris de Ridder, Melting Pot, uitgeverij Inmerc, € 19,95
