Is er een Engelser nagerecht dan de trifle? Toch schijnt ‘ie in Nederland weinig bekend te zijn. Ik zal het even voor u samenvatten: een schaal met onderin een laag zompige cake of lange vingers met jam en/of gelei en vaak ook sherry of iets ander alcoholisch en vruchten, daarop custardvla en het geheel afgetopt met slagroom of iets van dien aard. Toch doet elke omschrijving de trifle tekort, want er zijn vele, vele varianten. Zo blijkt uit het zojuist in het Nederlands vertaalde boekje Trifle van Alan Davidson en Helen Saberi.

Licht & luchtig
Davidson kende ik natuurlijk van zijn onvolprezen (Noord-atlantisch en Meditterane) visboeken, en van zijn Oxford Companion to Food. Van Helen Saberi had ik eerlijkgezegd nog nooit gehoord, kennelijk hebben ze samengewerkt aan eerdergenoemde Companion, maar in mijn exemplaar (toegegeven, ik heb slechts de Penguin versie), kwam ik haar naam nergens tegen. Het Trifle-boek ontstond min of meer tegelijkertijd, omdat ze tussen al het zware werk door zin hadden in iets licht & luchtigs. Trifle dus.

Leesbril
De Nederlandse vertaling is een handzaam klein boekje, verschenen bij de kersverse nieuwe uitgeverij  Pels & Kemper. Eerste indruk: oei wat een kleine lettertjes! En heus, ik ben nog lang niet toe aan de leesbrilgerechtigde leeftijd. En dan staan er ook nog regelmatig nóg kleinere voetnoten bij, daar heb je helemaal een loepje bij nodig.

Gesluierde maagden
De ondertitel luidt niet voor niets ‘een wereldreis van een Engels nagerecht’, want de auteurs nemen ons via Engeland mee naar de VS, Canada, Australië, India en Afrika. Zelfs Trinidad heeft een trifle (met mango, ananas, banaan en West-Indische rum). En wist je dat er een Scandinavische variant bestaat die ‘gesluierde maagden’ heet? De auteurs hebben zich er beslist niet met een Jantje van Leiden afgemaakt. Al met al zo’n 90 trifle-recepten gelardeerd met veel fijn leesvoer.

½ lb lange vingers
Het komt sowieso meer over als een leesboek dan als een echt kookboek. Dat komt (naast die priegelletters) wellicht ook door de keuze van de vertalers om inhoudsmaten en ingrediënten zoveel mogelijk onvertaald te laten. Al die pints, ounces en lbs maken het er (zelfs met begeleidende omrekentabel) niet heel toegankelijk door. Dat je sponge cakes, ratafia cakes, macaroons en hundreds and thousands laat staan, alla, maar ½ lb lange vingers en een pound sinaasappelmarmelade – da’s toch echt onnodig gedoe. Daarentegen is er wel een buitengemeen handige snelzoekpagina op bladzijde 10 met daarop een overzichtje inclusief paginaverwijzing met de makkelijkste, feestelijkste, meest kan-niet-mislukken en meest exotische trifles.

Illustraties
Ik was nieuwsgierig naar de uitgave omdat het speciaal aangekondigd werd als een geïllustreerd kookboek. En de combinatie van koken & tekenen, daar kun je mij ‘s nachts voor wakker maken. Het zijn inderdaad ronduit prachtige illustraties, van Teun van den Wittenboer. Verfijnde zwart-witte pentekeningen zijn het, dromerig, maar niet zoetsappig. Eerder Edgar Allan Poe dan Beatrice Potter. Slechts één nadeel: het zijn er zo weinig. Ik tel vier paginagrote, plus hier en daar nog een kleintje. Dat smaakt naar meer!

Alan Davidson & Helen Saberi, Trifle, de wereldreis van een Engels nagerecht, uitgeverij Pels & Kemper, € 19,95