Tijdens de Kunsthal Kookt kreeg ik van de superenthousiaste courgettekweker Johan Zwinkels een doosje courgettebloemen mee. Hij noemt ze zelf ‘courgette fleur’, maar dat lijkt me hetzelfde. Een van mijn grote favorieten aller tijden. Afgelopen zomer in Italië heb ik ze weer talloze malen gegeten. Maar Nederlanders? Die kennen ze niet, en als ze de prachtige bloemen zien liggen bij de groenteboer, hebben ze geen idee wat ze ermee moeten. Behulpzaam als ik ben wil ik daar graag wat aan doen. Daarom vandaag een educatief stap-voor-staprecept, met plaatjes om het allemaal nog duidelijker te maken.

Dat noem ik nog eens zorgzaam verpakken, alsof het juwelen zijn: in een doos en dan ook weer in plastic hoesjes. Alleen wel veel afval…

Eenmaal uitgepakt zien ze er zo uit. Wat een beauties! Dit zijn de vrouwtjesbloemen, te herkennen aan de minicourgette die je er gratis en voor niks bijkrijgt. De mannetjesbloemen hebben alleen een steeltje.

Eerst de stampertjes binnenin verwijderen, die zijn bitter. Dat gaat het makkelijkst met een schaar. Overigens gaat dit hele proces het beste met courgettebloemen die al een dag oud zijn, dan zijn de bladeren ietsje slapper geworden en zijn ze makkelijker opzij (en straks weer dicht) te vouwen. Met krakendverse krokante bloemetjes is de kans groter dat de bloem scheurt.

Volgende stap: vullen! Een stukje mozzarella (voor 4 courgettebloemen is een half bolletje al voldoende) en 1 ansjovisje per bloem. Ik hou wel van hartig, maar mocht je dat te zout vinden, dan neem je een half ansjovisje per bloem.

Voorzichtig erin stoppen, de blaadjes weer dichtvouwen en met een zwierige krul aan het uiteinde zorgen dat de boel goed dichtzit.

Dan krijg je dus zoiets als hierboven. Alweer zo’n fraai plaatjes. We zijn hier reuze fotogeniek aan het kokkerelen, toch?

Nu komt het beslagje (hoeveelheid voor circa 4 courgettebloemen): 100 gram bloem en 1 dl koud bier eventjes door elkaar kloppen met een garde. Het moet lekker dik zijn, te dun beslag valt van je bloem af. Waarom bier? Tip van een Italiaanse mamma, dat zorgt voor een mooi krokant deegjasje. Heb je geen bier in huis? Neem dan bronwater (met bubbels) uit de koelkast. Koud vocht draagt ook weer bij aan de krokanterigheid. Geen zout toevoegen, daar hebben we die ansjovis al voor.

Pak de courgettebloem bij de courgette beet en haal het kopje al draaiend door het beslag. Ik doe alleen de bloem in beslag, niet de courgette zelf, maar leef je gerust uit als je daar zin in hebt. Je kunt ze éénv oor één erdoor halen en dan bakken, maar je kunt ze net zo goed allemaal door het beslag halen en dan naast elkaar op een bord leggen zodat alles klaar is. Dat is eigenlijk wel zo makkelijk.

En nu is het bakken geblazen, hoewel ik gek genoeg vergeten ben om daar een foto van te maken. Een frituurpan is niet nodig, ik doe het zelf gewoon in een pannetje met een dikke bodem (wel eentje nemen waar de bloem met courgette inpast zonder meteen klem te zitten tussen de wanden…). Ruime laag plantaardige olie erin verhitten. Hoe weet je of de olie heet genoeg is? Gooi er een klein stukje brood in, als dat meteen gaat pruttelen en bakken, is het goed. Hou de courgettebloem vast bij de courgette, dus de bloem naar beneden, en laat in de olie zakken. In een kleine pan bak je er één tegelijk. Draai halverwege om zodat ook de andere kant mooi goudbruin bakt. Een minuutje per courgettebloem is voldoende, dan is het beslag gebakken en de dunne courgettes zijn ook gaar. Vis eruit met een schuimspaan en laat uitlekken op keukenpapier terwijl je de volgende bakt.

En dan zien ze er zo uit:

Sausje erbij? Nee hoor, niet nodig. Dit is van zichzelf al zo heerlijk!

Waar vindt een mens courgettebloemen? Vraag ernaar bij de groenteboer, hij kan ze altijd voor je bestellen. Of bestel ze online via de Culinaire versmarkt of Bestelvers.