In mijn omgeving mag men mij graag verblijden met opgeduikelde pakjes en zakjes. Zoals een curieus zakje ‘2 in 1 kebab met knoflook-yoghurtsaus’, dat gratis werd uitgedeeld bij een supermarkt. Geen Wereldgerecht maar een Smulgerecht. Een nieuwe spin-off?
Kant-en-klaar: Knorr Kebab met knoflook-yoghurtsaus
Kebabmix: Ui, zout, paprikapoeder, plantaardig vet, knoflook, zwarte peper, oregano, gistextract, suiker, koriander, mosterdpoeder (maltodextrine, azijn, mosterdzaad, zout, kurkuma, aroma, gemodificeerd zetmeel), rozemarijn, aardappelzetmeel, melksuiker, melkeiwitten, cayennepeper.
Sausmix: maltodextrine, knoflook, zetmeel (maïs, aardappel), suiker, zout, mosterdzaad, gedroogd eigeel, plantaardige olie, citroensappoeder, peterselie, lavaswortel, witte peper, gistextract.
Zelf toevoegen: kipfilet, mayonaise, yoghurt, olijfolie.
Bij kebab denk ik meteen aan mijn jeugdvriendin A. Ik kende haar niet anders dan vegetarisch, tot ze op de universiteit verkering kreeg met een knappe Iraniër en het geen doen bleek om op visite bij zijn vrienden en familie alsmaar het nationale gerecht af te slaan. Kebab dus. Enigszins tot mijn verbijstering bekeerde ze zich daarom tot carnivoor. De eerstvolgende keer dat ik bij haar ging eten kreeg ik sufgekookte biefstuk voorgeschoteld, ‘dan weet je tenminste zeker dat het echt dood is’. Tja, bekeerd, maar niet van harte.
Intussen is ze al jaren en jaren getrouwd met dezelfde Iraniër, en hij heeft me uitgelegd hoe hij altijd Perzische kebab kubideh maakt. Nee, niet met kip, daar moest hij smakelijk om lachen. Ook niet met knoflooksaus, ‘dat is iets voor Nederlanders’, hij serveert kebab met basmati-rijst met saffraan, gegrilde tomaten, rauwe ui, veel verse kruiden en in azijn ingemaakte knoflookteentjes. Door de kebab zelf doet hij soms sumak (Turkse besjes) of paprikapoeder, ‘maar niet teveel, want het wordt snel te droog’.
Zelf maken? Helaas pindakaas, dit recept staat niet meer online. Maar er staan genoeg andere recepten op deze site, en anders zijn er altijd nog mijn kookboeken.
