Op zoek in het nieuwe boek Nigellissima waar ik gisteren over schreef, viel mijn oog meteen op een ovengerecht wat ik haar in de eerste aflevering van de tv-serie heb zien maken. ‘Italiaanse braadslee’ heet het. Een doodsimpele maar verleidelijk geurende combinatie van aardappelen, kip en worstjes in één schotel. Werkje van niks. Er gaan ‘Italiaanse worstjes’ in, en hoewel ik geen idee heb wat dat zijn, verkoopt mijn eigen Hollandse slager venkelsaucijzen waar je ‘signore’ tegen zegt, dus die konden er wel in. Verder gaan er kippendijen in, met bot en vel. Die had de slager nou weer niet, althans, wel met vel, niet met bot. Dat blijkt wel de braadtijd te beïnvloeden: zonder bot is vlees sneller gaar. Worstjes hebben nog minder tijd nodig, zeker geen uur, zoals Nigella zegt. Ja, ik weet het, het is nogal wat om de grote Domestic Goddess tegen te spreken, maar ik wil niet dat al mijn lezers straks met te droge worstjes zitten opgescheept, zoals ikzelf. Dit is dan ook een iets aangepaste versie.

Nodig voor 4 personen:
600 g aardappelen (vastkokend of iets kruimig)
6-8 kippendijen (met vel, zonder bot)
4 lekkere saucijzen van de slager (als hij venkelworst heeft, meteen toeslaan!)
6-7 takjes verse rozemarijn
1 citroen
scheut olijfolie
zout en peper uit de molen

Verwarm de oven voor op 220°C. Was de aardappels maar schil ze niet. Snij in stukken van 2 cm. Verdeel over een grote braadslee. Duw de stukken kip en worstjes erop/ertussen, zo goed en zo kwaad als het gaat. Dit is ongeveer de bedoeling:

Of nee, wacht. Haal die worstjes er maar weer uit, die mogen iets later.
Ook nog wat rozemarijn erover, een paar takjes heel laten (dat ziet er gezellig uit), de rest wat fijner hakken (dat eet prettiger). Rasp de schil van de citroen erboven, strooi er zout en royaal peper over, bespenkel met olie.

Zet in de oven. Zet de kookwekker op 20 minuten. Leg na die 20 minuten de worstjes erbij en geef het geheel nu nog eens 25 minuten tot het vel van de kip en de worstjes goudbruin en gaar zijn, de aardappels goudbruin, gaar en knapperig. Prik als je het niet zeker weet even in de kip: als er helder vocht uitkomt (niet roze) is hij gaar. En dan ziet het er zo uit:

Dit is zoals gezegd een recept uit het nieuwe boek Nigellissima, lees hier mijn recensie.