Zoek je nog een eettip in Reims? Toevallig logeer ik daar vaak in de buurt, in het door pruimenbomen omgeven vakantiehuis van vrienden. (Nooit zelf een huis kopen in Frankrijk hoor, da’s een hoop gedoe. Je kunt beter vrienden uitkiezen met zo’n huis, dat werkt veel beter. Bovendien is het in andermans huis gek genoeg wél leuk om te grasmaaien en te hegsnoeien. Maar dit terzijde.) Enige nadeel van een huis in Noord-Frankrijk is dat het weer er niet noemenswaardig beter is dan bij ons. Maar daar hebben we iets op gevonden. Op regenachtige dagen volgt steevast het uitje naar Reims. Ja ook naar de fameuze kathedraal uiteraard, maar eerlijkgezegd vooral vanwege Brasserie Le Boulingrin.
Een echte brasserie zoals je ze alleen in Frankrijk vindt. Met hoge plafonds, roodleren banken, glas in lood en überkeurig besloofde obers die aan tafel de steak tartare prepareren. Of zoals ze het zelf zeggen: ‘vaste salle style art déco, service rapide le midi, chaleureux le soir, les murs tapissés de fresque, le ballet des serveurs, pas de doute, c’est la vraie brasserie.’ En dat alweer sinds 1925.
Alleen, oh schrik! Ineens waren ze dicht. Een jaar lang, vanwege de verhuizing naar, zo nu blijkt, tien meter verderop. En nou is de locatie verdorie half zo leuk niet meer, want verdeeld over twee (veel kleinere) etages, wat een hoop minder reuring oplevert. 
Waarom o waarom nou toch? ‘Ah madame, on a été obligé’ verklaart de ober desgevraagd met een diepe zucht die een langdurig drama verraadt, waar ik niet verder naar durf te vragen. Toch hebben ze geprobeerd het interieur zo veel mogelijk mee te verhuizen. Gebleven zijn de tafels voorzien van plezierig oubollige placemats met getekende moppen erop, die je al knabbelend aan het standaard geserveerde aperitiefhapje (toastjes met rillettes) uitgebreid kunt bestuderen. Met een glaasje champagne erbij uiteraard want de streek indachtig is er een uitgebreide collectie voorhanden.
En wat eet je daar dan zoal? In de zomer hebben ze natuurlijk niet die fijne plateaus met fruits de mer, dus dan wordt het altijd weer de Steak Tartare de Charolais 100% pur boeuf coupé minute et préparé à table. Er is ook een versie ‘mi-cuit’, oftewel even door de pan gehaald, maar die is uitsluitend en alleen bedoeld voor de enkele verdwaalde Amerikaanse toerist met smetvrees die niet beter weet.
