Ze woont helemaal aan de andere kant van de wereld en lijkt daarom hier wat minder in de schijnwerpers te staan dan ‘onze’ Jamies, Nigella’s en Yotams, maar de Australische Donna Hay is toch echt een Culinaire Grootheid. Al haar boeken zijn even prachtig uitgevoerd, met jaloersmakend stijlvolle alsook stijlvaste fotografie en de recepten zijn zo voordehandliggend, dat je je afvraagt waarom je het niet altijd al zo deed. Nu heeft ze weer een nieuwe, getiteld Nieuwe klassiekers.

Helmut Newton
Ken je dat giga fotoboek van Helmut Newton dat geleverd wordt met bijbehorend tafeltje? Daar doet dit aan denken. Maar dan zonder tafeltje. Een groot (35 x 25 cm), dik, loodzwaar boek van 448 pagina’s met daarin een slordige 300 klassieke recepten en minstens zoveel, bijvoorkeur paginagrote, foto’s. Het past nauwelijks op het aanrecht, laat staan in de boekenkast. En hoe je dit van de boekwinkel heelhuids mee naar huis sjouwt zonder hernia, is mij ook een raadsel. Maar mooi is het wel.

Rijtjes asperges
Met foto’s van nét niet helemaal nette rijtjes groene asperges die je zó van de pagina wilt plukken. Of een kunstig-slordig stapeltje appel, venkel en pecannoten bij wijze van salade. Haar herkenbare friswitte stijl is nu aangevuld met donkere pagina’s vol sappige biefsukspiezen en rokerige varkenslendes en runderpasteien met guinness en dan met in het witte letters de recepten. Spreekt mij persoonlijk iets minder aan. En nou je het zegt: best veel vleesgerechten, groente is verbannen naar een bijrol. Heel klassiek, maar wellicht niet zo bijdetijds?

Rustiek-schmutzig
Je merkt dat Australië een stuk dichter bij Azië ligt, met aldaar doodgewone groentes als gai larn (zo te zien een soort paksoi) of chosi sum (een eh, soort paksoi). De foto’s zijn zo gigantisch, dat tuinboontjes ineens twee keer zo groot zijn als in werkelijkheid, en knoflooktenen angstwekkende projectielen worden. En alles op borden, schalen en bakplaten die nét een beetje rustiek-schmutzig zijn met een vlekje hier en een kruimeltje daar, maar nooit zo onfotogeniek smerig als in het echt bij je thuis. Bij Donna is het leven altijd net even mooier.

Vertaaldingetjes
De recepten blinken uit in beknoptheid en klinken stuk voor stuk aantrekkelijk. Gratin van zoete aardappel, prei en salie, pittige kippensoep met dumplings, citroengrasvisspiesen met chilidressing, hmm. Toch nog even zeuren over wat vertaaldingetjes: ‘single cream’ onvertaald laten is een beetje mal. Dat kan gewoon met slagroom. Dingen als ‘tafelzout’ en ‘ongezouten boter’ (bij ons is alle boter standaard ongezouten) vallen mij ook altijd op. Bij ‘heet paprikapoeder’ staat tussen haakjes steeds ‘pimentón’, terwijl dat gerookt paprikapoeder is, wat bestaat in zowel hete als milde versie.

Klassieke pavlova
Het laatste eenderde deel van het boek is gewijd aan zoet. Ook daar weer steeds eerst een basisrecept (‘Hoe maak ik puntjepuntjepuntje met een stap-voor-staprecept), gevolgd door een serie ‘gewone’ recepten en varianten met alsmaar weer die fantastische foto’s van universele klassiekers als tarte tatin, citroentaart, chocoladetruffels en verrassend genoeg maar één pavlova, toch het iconische nagerecht uit die contreien. Maar dan wel ‘klassieke pavlova’ genoemd.

Morgen een recept uit het boek. Met groente.

Donna Hay, Nieuwe klassiekers, uitgeverij Van Dishoeck, ISBN 9789000335268, € 45,00