Nu heb ik natuurlijk om te beginnen al een zwak voor Jeroen Meus. Als het even kan, kijk ik om 18.15 uur naar zijn tienminuutjesrecept op de Belgische televisie. En ik was helemaal in de gloria toen ik vorig jaar met hem mocht dineren en hem meteen ook maar interviewde voor Trouw. Hij had al een hele serie Dagelijkse Kost-kookboeken uitgebracht, en het merendeel van de recepten is nu opnieuw verhusseld in een boek dat Mijn 200 klassiekers heet. Hoewel er naar het schijnt ook een vijftigtal nieuwe recepten zijn toegevoegd: ik meld het snel even voor degenen die zijn hele oeuvre al hebben.
Handig is dat nu alle basisrecepten in het begin bij elkaar staan, van bouillon en aardappelpuree tot risotto, couscous en quinoa (kennelijk nu al klassiek!). En niet te vergeten allerlei soorten deeg en sauzen, zoals guacamole, ketchup, béarnaise en wat al niet meer. Daarna volgen de overige recepten, ingedeeld op vlees, vis, gevogelte, veggie, salade, pasta en daarna pas, heel curieus, de soepen. En ten slotte nog wat desserts en gebak. 
Alle recept bestaan simpelweg uit tekst op links en paginagrote foto op rechts. Maar wat een lelijk gestylde foto’s. Sorry dat ik het zeg. Een en al achtergrondruis met complete bossen wortelen, bergen kruidnagelen en trossen tomaat. Eigenlijk alles wat in het gerecht gaat, ligt er ook in ruwe vorm naast. Heel ouderwetsch. En je gaat je onherroepelijk afvragen waarom ze die vier losse asperges niet gewoon ook lekker in de pan hebben gekieperd. Dat is toch zonde om die niet te gebruiken? Ook opvallend: dezelfde vier stronken witlof (‘witloof’) die door het hele boek door alsmaar terug komen. Wel efficiënt, qua hergebruik.
De stijl is heel anders dan de rechttoe-rechtaanheid van de televisieprogramma’s. Ik heb zo het donkerbruine vermoeden dat Jeroen Meus zelf bij die foto’s niet betrokken is geweest. Ook verder schittert hij in het boek door afwezigheid, ik waarschuw de trouwe Jeroen-groupies maar vast. Hij staat op een paar zwart-witte portretfoto’s door het boek heen, maar dat is het. Ook komt hij nergens (!) zelf aan het woord. Niks ‘deze plezante stoemp met pladijs leerde ik van mijn nonkel Jacques’ of iets van dien aard. Er is zelfs niet eens een inleiding of welkomstwoord. Waarom het boek dan zo nodig ‘Mijn’ klassiekers moet heten, weet ik ook niet. Marketingdingetje?
Enfin. Hier spreekt uw trouwe kniesoor, want verder is het natuurlijk een Heel Fijn Boek. Vol recepten die allemaal kloppen, en allemaal makkelijk te maken zijn, ook (juist) op gewone doordeweekse dagen. Kom d’r eens om tegenwoordig. Weet je wat? Morgen doen we er eentje.
Jeroen Meus, Dagelijkse kost / Mijn 200 klassiekers, uitgeverij Becht, ISBN 9789461313232, € 29,95
