Ik wou er eigenlijk niet naartoe. Die náám! Eerder de nieuwe single van K3 dan een restaurant. Maar ja, hoe gaat dat, het regent, je hebt niks in huis en je loopt toevallig langs Happyhappyjoyjoy (verrek, zit dat hier?) dus vooruit dan maar. Bomvol trouwens, op een gewone doordeweekse avond, vooral met jongedames, het leek wel nationale Ladies Night. Gelukkig wist de bijzonder aardige deurmeneer nog ergens een tafeltje te vinden toen we zeiden dat we heus niet lang gingen blijven maar alleen even een hapje wilden eten. We eindigden in een soort zijtak van de zaak, midden in de nogal tochtige etalage, dat wel. Maar goed, plek is plek, en er is volop uitzicht op het Amsterdamse fietsinfarct.

Het restaurant is ingericht als een Aziatische streetfoodmarkt. Allerlei smaken door elkaar, met de nadruk op Vietnamees, Thais en Chinees en af en toe een uitstapje naar Koreaans. Geen Japanse sushi, dat dan weer niet. De inrichting is vrolijk eclectisch, met allerlei zitmogelijkheden: aan lage tafeltjes, aan hoge tafels, op krukken aan de bar of pal naast de keuken. De belichting is ronduit problematisch als je de kaart probeert te ontcijferen.
Die is trouwens sowieso lastig te lezen, vol termen als ‘Goi Bu’o’i’, ‘Gaji-namul’, ‘Cháo tép’ en ‘Ngap kauw’. Maar bij het licht van de lantaarnpaal zie ik uiteindelijk dat overal uitleg in het Nederlands onder staat. En bovendien herken ik al snel de ‘Thod man pla’ (Thaise viskoekjes) en Peking Duck. En overal staan, naar goed Chin.Ind.Spec.Rest-gebruik, nummertjes bij, dus dat bestelt makkelijk. De serveersters kijken namelijk ook nogal glazig als je ‘Gai pad Med Mamuang Himmapan’ bestelt.

Drie à vier gerechtjes per persoon geldt als maaltijd, wordt er handig vooraf bij gezegd. En alles komt zoals het komt, meteen als het klaar is. Inderdaad, de hoofdgerechten arriveren als eerste en we eindigen met de vooraf-snackjes. Maakt niet uit. Elk gerechtje wordt trouwens gebracht door wéér een andere serveerster. Aan personeel is duidelijk geen gebrek. Behalve als je weg wilt en de rekening probeert te vragen, maar goed, zo ver zijn we nog niet en bovendien is dat bij álle Amsterdamse restaurants een probleem.
Er is een redelijk uitgebreide wijnkaart, maar ook veel gekke Aziatische frisdrankjes (aardbeiensap uit Korea, anyone?) en allerlei oosterse biertjes. En tot mijn grote vreugde een mooie theekaart, naar keuze te bestellen per kop of potje. En in tegenstelling tot Ron Blaauw Oriental, waar ik laatst welgeteld vier (4) blaadjes oolong thee in een potje heet water kreeg en een serveerster beweerde dat deze thee ‘toch echt zo licht hoorde’, weten ze hier écht hoe ze thee moeten zetten. Er komt zelfs een kaartje bij met advies en informatie over de thee die je besteld hebt, in mijn geval een van mijn favorieten: Alishan oolong uit Taiwan.
En wat eten we lekker! Alles wordt in beschaafde porties mooi opgediend en is intens van smaak, zoals de pad thai (Thaise noedels), die ook nog eens lekker pittig zijn. De pho bo (runderbouillon met noedels en dunne plakjes entrecôte) is ronduit weldadig, zeker als het buiten maar blijft regenen, en een tikje zoetig dankzij de steranijs. De gestoomde dumplings zijn precies zoals ze moeten zijn: warm, zacht en sappig. De Thaise viskoekjes zijn fijn luchtig en vooral de bijgaande komkommersalade gaat tot de laatste snipper op. Alleen de Peking Duck is een wat wonderlijk bapao-broodje met weliswaar fijn knapperige repen eend ertussen, maar ook te veel mayonaise.

Het zou zomaar kunnen dat ik binnenkort weer eens aan kom waaien hier. Handig, zo’n adresje om de hoek.