Fietsvakantie, moi? Nou nee. Ik zie mijn oerdegelijke stadsfiets met terugtraprem vooral als een praktisch vervoermiddel om van A naar B te komen. Maar toen ik de vraag kreeg of ik wilde fietsen in Bretagne, toen hapte ik toch. Oesters, crêpes en zouteboterkaramel, daar ben ik immers altijd wel voor te porren. La Traversée Bretonne is een fietsroute van 500 kilometer dwars door Bretagne, van Nantes (Pays de la Loire) naar de Mont Saint-Michel (op de grens met Normandië). Om het behapbaar te houden koos ik voor het laatste stuk vanaf Rennes. Vier etappes in vier dagen, en dan ook nog op een elektrische fiets, dat moest toch te doen zijn? Doorgewinterde fietsvrienden kwamen met praktische tips. Zoals ‘packing cubes’ zodat je bagage makkelijk in de fietstassen past. En natuurlijk een fietsbroek. Niet zo’n lelijk lycra wielerding, maar een comfortabel naadloos vehikel om onzichtbaar onder een rok te dragen. Een Bretonse streepjestrui moest ook mee natuurlijk. En een regenponcho, want ja, Bretagne.

Dag 1 (Rennes – Hédé Bazouges)
Rennes is een gezellige universiteitsstad, maar op de fiets ben je er zó uit. Verdwalen is onmogelijk, want het fietspad met bordjes nr 42 volgt het Canal d’Ille-et-Rance. Dat klinkt saai, maar is het allesbehalve. Niks kaarsrecht, de gekanaliseerde rivier meandert lieflijk door het landschap. Na elke bocht valt er iets anders te zien: een badderende zwaan, een scharrelend waterhoentje, twee ijsvogels. Af en toe wat andere fietsers of een wandelaar. En iedereen zegt Bonjour. De herfst kondig zich aan met volop gevallen bladeren, eikels en kastanjes op het pad, maar na dagen regen en wind schijnt nu gelukkig de zon. Her en der is er een sluis, inclusief sluiswachtershuis en een fraai verzorgd tuintje. In Hédé-Bazouges zijn maar liefst elf sluizen achter elkaar. Je kunt er zelfs slapen op een boot. Dat is feeëriek wakker worden, met fraaie mistflarden over het water en de bakker die verse croissantjes komt brengen.

Dag 2 (Hédé Bazouges – Dinan)
Mijn fiets is ’s nachts weer opgeladen, de fietstassen klikken er zo weer op. Dus hop, dóór, terwijl de eerste zadelpijn zich aandient. Bretagne staat vooral bekend om z’n weergaloze kust, maar het rustige binnenland blijkt een aangename verrassing. Niks groots en meeslepend, maar juist onthaasten in optima forma. Helemaal als er een bootje aankomt en de sluiswachter in alle rust met de hand de sluisdeuren open- en dichtdraait, waarna je het water verrassend snel ziet zakken. Via het beeldschone plaatsje Léhon met dito abdij doemt plotseling een reuzenhoog viaduct op, waarna ik het gezellige haventje van Dinan inrijd. De fiets blijft beneden, om via de steile Rue de Jerzual vol prachtige vakwerkhuizen omhoog te wandelen naar de middeleeuwse stad, inclusief ommetje over de stadsmuren met weids uitzicht.

Dag 3 (Dinan – Cancale)
De zadelpijn valt niet meer te negeren. Ik maak een kussentje van mijn sjaal, maar dat scheelt niet echt. Het fietspad gaat over in een Voie verte, een voormalig spoortraject. Recht en comfortabel, onder een haag van bomen. Al voert de route grappig genoeg ook zomaar ineens dwars door een winkelcentrum. Voor je het weet, ben je in hartje Dinard en daar is de zee! Deze elegante badplaats vol villa’s uit de Belle Epoque valt het beste te bewonderen via het wandelpad pal langs de kust. Oversteken naar Saint-Malo kan in slechts tien minuten met een van de twee veerpontfirma’s, de fiets mag mee. Als een onneembaar fort ligt de piratenstad te glinsteren in de zon. Het keienplaveisel en de drukte maken erdoorheen fietsen nogal lastig, dus de tocht gaat snel weer verder. Eerst stapvoets over de boulevard langs het uitgestrekte strand van Sillon, ook weer langs mooie huizen. Daarna wordt het lastig, want de bordjes met nummer 42 zijn hier vervangen door ‘la vélo maritime’, maar die zijn er niet altijd. Lang leve Google Maps, al kukelt wel ergens onderweg mijn telefoon uit de houder. Gelukkig vind ik hem ongeschonden terug in de berm. Pfjoew. Kustplaatsje Cancale is vooral beroemd om z’n gelijknamige oesters. Die koop je opengemaakt en wel op de kade – een dozijn voor slechts € 8! – om ze met uitzicht op de oesterbanken (mits eb) plus een glaasje wijn op te smikkelen. De lege schelpen gooit iedereen traditioneel op het strand.

Dag 4 (Cancale – Mont Saint-Michel)
Grijze wolken, oei. Maar het gaat goed. Eerst nog even een uitstapje naar de Pointe du Grouin, voor fenomenale vergezichten en dan dwars tussen de groenekoolvelden door. De haren wapperend in de stevige wind, de fiets op standje ‘turbo’. Al snel gaat de route pal langs de baai. En dat betekent kilometers strand, kwelders, mosselkwekerijen, zandzeilers, wandelaars en schapen, je komt ogen te kort. Bovendien nadert aan de horizon de Mont Saint-Michel.Alleen het laatste uur valt me zwaar vanwege een omweg door de polders over een bossig fietspad zonder uitzicht, terwijl mijn billen nu toch echt protesteren. Tot ineens het wereldwonder weer opdoemt aan het eind van de drooggevallen baai. Ronduit spectaculair om er helemaal naartoe te kunnen fietsen. Volgens de fietscomputer zitten er intussen 213 kilometer in de benen, maar natuurlijk mag een bezoek aan de abdij helemaal bovenop de rots niet ontbreken. Een waardig hoogtepunt van deze fietstocht.

En, smaakt het naar meer? Zeker! Maar dan wel met een nieuwe fietsbroek, eentje mét kussentje erin.

PRAKTISCHE INFO:
• Op traversee-bretonne.com staat de hele fietsroute van 14 etappes duidelijk uitgelegd, zelfs in het Nederlands, inclusief gps-coördinaten.
• Neem de Eurostar naar Parijs en dan de TGV naar Rennes of, voor wie de hele route wil doen, naar Nantes. Fietshuur kan bijvoorbeeld bij Abicyclettes , die halen de fiets aan het eind ook weer op. Voor terug vanaf de Mont Saint-Michel is er een station in Pontarson (befietsbaar) of Dol de Bretagne (taxi).
• Kledingadvies: je hoeft er heus niet uit te zien als een Tour-de-Francerenner. Wel: laagjes, laagjes, laagjes. En dus een goeie fietsbroek.

LEUKE SLAAPADRESJES ONDERWEG:
Rennes: Le Magic Hall (in een voormalige horrorfilmbioscoop)
Hédé-Bazouges: L’Ile Flottante (3 boten in de sluis)
Ploër-sur-Rances: Manoir de la Rigourdaine (hotel boven Dinan met grote tuin en uitzicht over de baai)
Cancale: La Méétairie du Vauhariot (B&B met prachtige kamers en zeezicht)
Mont Saint-Michel: Hôtel Vert (très basic, maar wel een handige locatie, ook met camping)

Dit reisverhaal verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).