Precies een jaar geleden kreeg ik van Sinterklaas deze beelderige theepot Alice van het merk Gien, maar – en daar kon die arme sint niets aan doen – die bleek een fabrieksfoutje te hebben. Op zich geen man overboord, ware het niet dat het vervolgens een oeverloze onderneming  bleek een correct exemplaar te verkrijgen. Driekwart jaar heb ik mij uit arren moede beholpen met een tijdelijk butsig blauw theepotje van dertig jaar oud, maar zojuist kreeg ik bericht: er is een nieuwe pot gearriveerd! Luister en leef mee met het leed dat theepot heet.

Gebloemd porselein
Maar eerst even helemaal naar het begin. Servies kan maar het beste rustig en wit zijn, weet ik intussen, anders valt het eten nog wel eens in het niet, en dat kan nooit de bedoeling zijn van je nijvere fornuisactiviteiten. Theeserviezen daarentegen kunnen mij niet weelderig genoeg zijn. Thee met een taartje vanaf gebloemd aardewerk of porselein, ah, da’s fijn. Dat had Sinterklaas goed aangevoeld, want ik kreeg de theepot Alice van het Franse merk Gien. Vernoemd naar het gelijknamige plaatsje in Frankrijk.

Fabriek met lunchpauze
Ik was er op vakantie al eens speciaal enorm voor omgereden, want rechtstreeks bij de fabriek zouden fabuleuze koopjes te halen zijn. Edoch, niet als je om 5 minuut voor 12 arriveert. Domdomdom. De Fransman luncht. Dus  tussen 12 en 2 is de fabriek gesloten. Door de deur zag ik nog hordes kooplustige mensen door de schappen struinen, maar ik mocht toch echt niet naar binnen. Na tweeën zou ik de eerste zijn. Alleen is Gien in de regen een vreselijk naargeestig oord waar ook al geen lekker lunchadresje voorhanden bleek, dus twee uur stukslaan bleek een onmogelijke opgave en de reis werd toch maar voortgezet richting Nederland.

Handvat los
Enfin, via een omweg kreeg ik nu dus toch zo’n felbegeerde theepot. Alleen bleek na luttele maanden het handvat een tikje los te zitten. Niet goed vastgelijmd in de fabriek? Mijn hulpsinterklaas ging – hulpvaardig als altijd – terug naar de lokale servieswinkel. Geen probleem, hij zou worden opgestuurd naar Frankrijk, en dan kwam het vast goed, dit viel immers ruimschoots onder de garantietermijn van een jaar? Maand na maand verstreek. Mijn hulpsinterklaas ging af en toe poolshoogte nemen en de winkelier belde keer op keer met de importeur in Nederland. En elke keer was er een andere smoes. De leukste: ‘in augustus is de fabriek dicht (ah, dat verbaasde mij niets), en daardoor duurt het allemaal wat langer’. Ook september, oktober en november gingen voorbij.

Niks geen garantie
Maar uiteindelijk kwam ineens de aap uit de mouw: de garantie gold niet, want de theepot was te oud. Hij had namelijk eerst een tijd in de voorraadkelder van de winkel gestaan. ‘Ja maar,’ sputterde de dappere winkelier nog tegen, ‘de garantie gaat toch in op het moment dat de klant het artikel koopt? Dit zijn dure theepotten, die verkopen we niet elke dag.’ Maar nee. Dat werd de winkelier toch al te gortig. Het fijne weet ik er niet van, maar naar het schijnt heeft hij het uiteindelijk met de importeur op een akkoordje gegooid, de hulpsinterklaas moest ook nog wat bijbetalen en toen kwam er dan eindelijk vanuit Frankrijk een verse theepot.

Pffff, ik ben intussen wel toe aan een vers kopje…