De kookboekenserie Kookschool van Inmerc blijkt een groot succes. Boeken met stap-voor-stapfoto’s, van bovenaf gefotografeerd zonder enige menselijke aanwezigheid voldoen kennelijk in een behoefte. Zelfs geen roerend handje valt er te ontdekken. Wat ook wel weer verfrissend is na die hausse aan boeken vol überblije auteursportretten. Al eerder verschenen in deze serie De klassiekers, de desserts en de oosterse keuken, dit keer is De Italiaanse keuken aan de beurt. Een keuken die zich bij uitstek leent voor deze benadering, want veel gerechten uit de Italiaanse keuken zijn niet moeilijk om te maken. Alles valt of staat met de keuze van goede ingrediënten, zoals ook de auteur in het voorwoord al aangeeft.

Pesto van artisjokken
Neem nou bladzijde 26-27: gekonfijte kerstomaatjes. Een kind kan de was doen, mits je er lekkere tomaten voor gebruikt. Of neem het supersimpele recept van basilicumpesto. Een fluitje van een cent, wat het des te verbijsterender maakt dat er toch nog altijd heel veel kant-en-klaarpotjes over de toonbank gaan, die het origineel werkelijk in de verste verte niet benaderen. Als je gewone pesto wat te gewoon vindt, is er ook nog pesto zoals op Sicilië, pesto met pistachenoten,  ja zelfs pesto van artisjokken.

Smaakvol
Het principe van het boek is simpel: eerst een grote foto van de ingrediënten, stijlvol van bovenaf getoond in geometrisch patroon. De kakelverse spullen liggen gerangschikt in fraaie bakjes en schaaltjes, slechts hoogst zelden valt er een verpakking te bespeuren, maar dan is het meteen zo’n fraai hebberigmakend blikje olijfolie uit Sicilië. Daarna volgen meerdere foto’s van het maakproces plus het eindresultaat. Allemaal even smaakvol gefotografeerd op brandschone ondergrond die variëert van grijze, rode, gele of bruine tafelkleedjes. Nadrukkelijk geen fornuizen of aanrechtbladen, alleen een verantwoord gedesigned eenpitskookplaatje. Zonder spetters.

Kluitje boter
Het systeem van de al dan niet Italiaanse namen is niet altijd duidelijk. Vitello tonnato en saltimbocca staan naast dorade ‘met zeewater’ en Milanese kalfsoesters. Overigens is het boek uit het Frans vertaald, niet uit het Italiaans. Met de taal is sowieso iets opvallends aan de hand. Het zijn geen sardines of sardientjes maar ‘sardienen’, allerhande groenten worden ‘gegrilleerd’ in de oven in plaats van geroosterd en de boter gaat per ‘kluitje’. Of zijn dat vlamicismes?

Inktvis in plastic fles
De recepten zijn voor de doorgewinterde Italiëliefhebber een tikje voorspelbaar, maar af en toe staan er ook wat spannender gerechten in als Carpaccio van inktvis, inclusief grappig detail dat je de gekookte inktvis in model perst in een opengeknipte plastic waterfles. En de spaghetti carbonara is hier met artisjokken, wat me een lekkere variant lijkt. Overigens staat er bij vermeld dat de traditionele versie gemaakt wordt met gezouten varkenswang in plaats van pancetta. Ik hoor het voor het eerst. Ook toetjes staan erin, de gouwe ouwen uiteraard (tiramisu, pannacotta, zabaglione), maar ook de mij geheel onbekende ‘rijsttaart van tante Vige’ en een buitengemeen fraai gestapelde taart van pandoro (een soort stervormige panettone/brioche uit Verona) met rood fruit en mascarpone. Hmm, waar o waar haal ik zo snel mogelijk een pandoro vandaan?

Morgen een lasagnerecept uit dit boek.

Laura Zavan, Kookschool – De Italiaanse keuken, uitgeverij Inmerc, € 24,95, ISBN 9789066116382