‘Hi I’m Allison!’ roept de blije serveerster en laat een pauze vallen. Is het de bedoeling dat we nu ook onze namen gaan noemen? Maar we zijn hier incognito in Californië, ze kan de boom in. We zitten bovenop een berg op het terras van restaurant Nepenthe, dat in het Grieks ‘geen zorgen’ betekent, heb ik me net laten vertellen. 
De reisgids rept van een ‘James Bondish après-ski atmosphere’ en inderdaad. Ik ga er prompt van aan de martini.
Oink oink
Nepenthe ligt halverwege Big Sur, een memorabel stuk kust ergens halverwege San Francisco en Los Angeles. Een bochtige weg langs natuurparken met prachtige vergezichten en overal gekleurde lentebloemetjes terwijl in de diepte de zee verscholen blijft achter flarden mist van waaruit je alleen het ge-oink oink hoort van onzichtbare Californische zeeleeuwen.
47 Fahrenheit
Wat volgt is een licht diner bestaande uit een warm kopje geurige tomatensoep en een heerlijke salade van geroosterde bietjes. Terwijl de zon langzaam onder gaat, koesteren we ons onder de terrasverwarmer. Eigenlijk tegen mijn principes, qua CO2-uitstoot, maar naarmate het allengs kouder wordt, verdwijnen de principes alras als sneeuw voor de zon. Terug in de auto geeft de thermometer 47 graden Fahrenheit aan, wat nog heel wat klinkt, maar volgens de omrekentabel blijkt dat krap 8 graden Celcius. Best fris. California dreaming, jaja. Beneden in de diepte hangt nog altijd de mysterieuze mist.
Dit was aflevering 27 van de eetserie Amerikaanse toestanden. Morgen het nagefabriceerde recept van de bietjessalade.
