Het moet toch echt niet gekker worden. Vorige week werd ik op de tramhalte al van mijn sokken geblazen door een metershoge advertentieposter, nu staat ‘ie ook pontificaal achterop de nieuwe ELLE Eten. Blue Band met roombotersmaak. Vroeger geneerden fabrikanten zich dood. Dan stond er op een toetje MET AARDBEIEN, en alleen als je héél goed keek met een loep of twee leesbrillen, dan zag je dat er in piepkleine lettertjes ‘smaak’ aan vastgeplakt was. Met aardbeiensmáák dus.

Knappe koppen
Dat betekent meestal dat er geen echte aardbeien aan te pas zijn gekomen, of dat er hooguit eentje overheen gevlogen is. Maar wel dat knappe koppen in witte jassen ergens in een laboratorium een stofje hebben weten te kweken dat veel goedkoper is dan al dat verse spul, en ook veel handiger te verwerken en dat bijna net zo smaakt als aardbeien. Bijna. Als je ooit een echte aardbei in je mond hebt gestopt, zo’n lekkere knalrode lambada bijvoorbeeld, dan weet je wel beter.

Fout en goed
Maar Blue Band is de schaamte voorbij. Roombotersmaak wordt nu kennelijk gezien als een aanbeveling. Sterker nog, de reclamejongens deinzen niet terug voor een visueel grapje: met je neus in de (margarine met) roomboter(smaak) vallen. Zucht. En dat terwijl ik in de veronderstelling verkeerde dat we er intussen goddank alweer van waren teruggekomen dat roomboter FOUT is en margarine GOED? Zeker nu ik net eindelijk Michael Pollan gelezen heb die paginalang fulmineert dat margarine helemaal niet zo’n heilig boontje is, ook al stoppen ze er nog zoveel ‘goede, essentiële vetten’ in, ‘voor gezonde celgroei’, of linoolzuur, of omega-3 of omega-6, of hoe het allemaal mag heten.

Echt!
Ik zweer sinds jaar en dag uitsluitend en alleen bij the real thing. Echte boter dus. En dat zou u ook eens moeten doen. Heus, daar wordt het leven een stuk prettiger van. En overzichtelijker bovendien. Dat is allemaal ook reuze bevorderlijk voor een goed gestel hoor!