Het kan niemand ontgaan zijn want het boek is alom in de media: Sterrenchefs van fotograaf Daniel Maissan. Het is lijvig, het is loodzwaar en het staat vol paginagrote portretten van alle 103 sterrenchefs die ons land rijk is. Met een ingrediënt op hun hoofd. Een lap vlees of vel pasta, een kreeft of truffel, een bos penen of boeketje eetbare viooltjes. Geinig.

Gimmick
Alleen eh… heb ik iets gemist? Iedereen is laaiend enthousiast, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het een gimmick is. Pff, weer zo’n chef met een bos boerenkool op zijn kruin. Of twee asperges uit zijn oren. Of een berg kaviaar op de tong. Of een kraag van waterkers. Of een rabarberstengel als dikke sigaar. Pagina na pagina, er komt geen eind aan. Kraakheldere portretten tegen een zwarte achtergrond van bleke chefs die kennelijk nooit buitenkomen want ja, altijd aan het werk hè? Ze kijken er allemaal vrolijk bij, maar elke slechtgeschoren baardhaar, elke pukkel, elk roodgesprongen adertje zie je.

Getekend recept
Tussen de portretten door heeft elke chef ook een favoriet recept geleverd. Maar dan zelf geschreven en getekend. Prachtig om te zien! Alleen uiteraard niet geschikt om zelf na te koken, want slechts voorzien van globale instructies.

Een tiental recepten is echter uitgewerkt in twee volle pagina’s tekst, en dan blijkt pas echt hoe ingewikkeld het is, want een béétje recept bestaat uit een tiental verschillende onderdelen. Niet te doen voor de thuiskok, maar vind je het gek? We hebben het hier niet voor niets over sterrenchefs!

Moeder
Het is natuurlijk een prestatie van formaat dat het de fotograaf gelukt is om alle sterrenchefs te pakken te krijgen, en ze bovendien ervan te overtuigen dat ze meededen aan deze malligheid. Ik geloof ook beslist dat het een groot feest geweest moet zijn om dit boek te maken. Maar wat moet je er verder mee? De koks zelf willen natuurlijk een exemplaar, plus één voor hun moeder, maar ik vraag me stiekem toch een beetje af wie er nu op zo’n boek zit te wachten.

Schreeuwen
In het bijbehorende magazine (ja dat is er ook! De promotie is werkelijk puik geregeld!) vertelt Hans van Wolde (Beluga): ‘Aardig zijn kost niets extra’s. Dat vind ik heel belangrijk. Wij schreeuwen niet tegen elkaar, we willen het met z’n allen fijn hebben.’ Mooi gezegd. Waarom hij zich dan echter liet portretteren als een woest schreeuwende inboorling is mij een raadsel.

Enfin, ik zei het al, misschien heb ik iets helemaal gemist…

Daniel Maissan, Sterrenchefs, uitgeverij Unieboek, ISBN 9789047519324, € 59,99