Had ik nou maar vaker naar het Eurovisie Songfestival gekeken, dan had ik al veel eerder geweten van het bestaan van Slovenië. Toegegeven, wie van jullie kent het wel? Het is één van de landen die ontstonden na het uiteenvallen van Joegoslavië. Ja, Kroatië, Bosnië en Servië, die kennen we wel want die zijn constant in het nieuws, maar hoor je ooit iets over Slovenië? Ook zoiets, wist je dat ze er wijn maken? Nou ik niet dus. Het toeval wil dat ik een paar maanden geleden vlakbij was, in het Oostenrijkse Steiermark, dat grenst aan Slovenië. Prachtig vond ik het er. Dat hebben de Slovenen kennelijk opgevangen, want prompt werd ik uitgenodigd om ook eens naar Ljubljana en omstreken af te reizen voor een wijnpersreis. Of een perswijnreis, daar wil ik vanaf wezen.

Kookschrijver
Zo kon het gebeuren dat ik ineens in een busje zat in gezelschap van een vinoloog, een wijnschrijver, een wijnprofessor en twee Sloveense wijnmakers. Oeps. Misschien moet ik even toelichten dat ik geen wijnschrijver ben. Ik ben een kookschrijver, en daar heb ik mijn handen al meer dan vol aan. Wijn drinken doe ik overigens wel hoor, maar ik hou me liever verre van het schrijven over kersen danwel kiwi’s die een rondedansje maken in het glas. Daar maak ik liever een toetje mee. Of jam. Bovendien zijn wijnschrijvers geroutineerde proevers die uitsluitend gorgelen en weer uitspugen. Ik drink een fles liever gewoon leeg. En als het kan met wat te eten erbij.

Veertig kilometer kust
Maar ja, je moet jezelf blijven ontwikkelen hè? Stilstand is achteruitgang. Nou, achteruitgaan, dat deden we niet. We sjeesden vooruit dat het een lieve lust was, van de ene wijnboer naar de andere. Eerst even langs hoofdstad Ljubljana, een verrassend aangename stad vol terrasjes, cafeetjes en restaurantjes langs rivierkades waar inwoners relaxed rondslenteren en fietsen.

Toen door naar de kust, waar Slovenië veertig kilometer van blijkt te bezitten, inclusief het aandoenlijk-mondaine badplaatsje Portorož, het pittoreske Piran en de weergaloos fraaigelegen wijnvelden van de wijnfirma Vinakoper.

Wuivende wijnstruiken
Daarna naar het noordoosten, het prachtige heuvelgebied met wijn, wijn, en nog eens wijn. En zowaar ook wat Buschenschänke, een uit het nabijgelegen Oostenrijk overgewaaid fenomeen. Hier is de wijnfamilie Puklavec (van p&f wineries) de boel de laatste jaren flink aan het opstoten in de vaart der volkeren, nadat de wijnmakerij onder het communisme danig was ingeslapen. Ze hebben er zelfs een eigen hotel, in het plaatsje Jeruzalem (echt waar!) en even verderop een eigen proeflokaal met fijn terras. Allebei midden tussen de wijnvelden; tot waar het oog rijkt, overal zie je druivenstruiken in het fraaie herfstzonnetje. Je wilt warempel nooit meer weg.

Wijntips
Het was kortom, een zeer aangename reis. Had ik al gezegd gezegd dat overal diende te worden gegeten, waarbij vooral het taartwerk niet onvermeld mag blijven? En wijn proeven natuurlijk, veel wijn. Vooral witte wijnen, maar ook wat rode. Van overbekende druivensoorten tot zeer lokale, zoal de furmint, waar ik nog nooit van gehoord had maar waar ik meteen van gecharmeerd was. En bubbelwijnen hebben ze ook. Tips voor de thuisblijvers: Sloveense wijnen van wijnhuis p&f wineries vind je bij Jumbo (Puklavec & Friends), Gall en Gall (Ela Hill) en de wijnspeciaalzaken van de Nederlandse Wijnkring (Gomila Exclusive). En trouwens ook in de business class van de KLM. Ook zeer vermeldenswaardig: Grapedistrict heeft een sauvignon blanc en een furmint van het Sloveense huis Verus.

Morgen een Sloveens toprecept dat luistert naar de curieuze naam Jeruzalem Pizza!