Later, als ik groot ben, woon ik in een zonovergoten Frans chateautje met eigen moestuin maar vooral zo’n kasteelkeuken met veel koper. Zoiets had ik in gedachten:
Daar kan ik nou zo enorm van wegdromen. Ach, zo’n prachtige ovalen vispan of twintigliterstoofpan. Maar ja, realistisch gezien, hoe vaak pocheer je nu een hele vis? En waar laat je zo’n twintiglitergevaarte in je doorzonwoningkeuken? Ook een kleine koperen sauspan zorgt echter al voor intens kookgeluk. Ik heb er al jaren eentje. Van Mauviel, het eerbiedwaardig Franse merk uit Normandië dat bekend om z’n tijdloze schoonheid maar ook de perfecte en snelle warmtegeleiding. Hoogstpersoonlijk in Parijs gekocht bij mijn favoriete kookwinkel Dehillerin, waar ik niet vaak genoeg lovend over kan schrijven.

Ouderwets, zo’n koperen pannetje? Nee hoor, wie gisteravond op de BBC naar het meesterlijke programma Masterchef The Professionals keek, zag dat ook heden ten dage in het restaurant van Marcus Wareing hele batterijen van deze Franse jongens gebruikt worden. Sauspannetjes die voor werkelijk alles worden ingezet, niet alleen saus. En ze hebben daar zichtbaar poetspersoneel genoeg om ze nog steeds zo mooi glimmend te houden…

Die van mij is intussen van binnen erg lelijk geworden, hij moet eigenlijk opnieuw vertind worden, maar waar kan dat nog tegenwoordig? Ja, in Frankrijk. Maar ondanks de serienaam M’Heritage zijn ze intussen ook bij Mauviel met de tijd meegegaan, de binnenkant is tegenwoordig van RVS, daar hoef je nooit meer wat aan te doen. En nog zoiets: je hoeft er ook niet meer voor naar Frankrijk, je vindt ze ook in Nederland in de betere kookwinkel, ook online.

En kijk, dan arriveert op een mooie Sinterklaasochtend ineens per post een prachtig nieuw pannetje. Iets groter dan zijn oudere broertje, maar ze gaan vast samen leuke avonturen beleven in mijn keuken.