Soms schrijf ik over groot keukengerei, maar klein spul is ook heel belangrijk. Neem nou dunschillers. Een musthave in de keuken, voor aardappels, voor al die heerlijke al dan niet vergeten wintergroenten om te roosteren in de oven, en straks in het voorjaar weer voor asperges.

Nou heb je dunschillers en dunschillers. Neem nou de basic oersimpele oerversie. Ik weet niet wat het is, maar deze ligt mij niet lekker in de hand:

 

Dan is er het aardappelschilmesjesmodel. Ondanks leuke kleurtjes krijg ik hier geen mooie asperges mee geschild:

Een variant is het aardappelschilmesjesmodel-met-bewegend-mesje. Het zal wel weer aan mij liggen, maar hier kan ik totaal niet mee uit de voeten. Dat mesje wil allemaal dingen die ik niet wil:

 

Totdat ik, gewoon in de supermarkt, deze tegen kwam van Brabantia:

Ideaal ding. Halleluja! Ligt goed in de hand, veel grip, je kunt zo weinig of zoveel kracht zetten als je zelf wilt. Weinig bij tere asperges, wat meer bij stoere winterpeen. Ik bleef ze kopen, want omdat ik ze ook meenam naar menig kookworkshop, raakte ik er nog wel eens eentje kwijt. Maar wat blijkt? Ze bestaan niet meer! Meteen bellen met Brabantia, alwaar een vriendelijke mevrouw mij uitlegde dat deze nee, helaas, inderdaad, niet meer in het assortiment. Ze hebben nu deze, een soort kaasschaafje:

Waarom o waarom? ‘Tja,’ zegt de Brabantia-mevrouw, ‘het zal wel zijn omdat deze nóg beter is, anders hadden ze hem niet vervangen.’ Jaja. Mij maak je niet zomaar wat wijs. Hoe kan iets nu nóg perfecter zijn dan perfect?

Tot ik (lang leve internet) op de site belandde van Sola. Kijk eens wat ze hebben!

Nu in de aanbieding voor 4,95. Klein kookgeluk voor een prikkie. Ik zeg: doen.