Je kunt nog zulke likkebaardende recepten optypen, de gemiddelde mens is visueel ingesteld. Een belangrijk onderwerp in deze snelcursus kookboek schrijven. Pas bij een appetijtelijke foto komt de lezer in de benen. Lees: rent naar de keuken om aan de slag te gaan. En dat is wat je wilt als kookboekauteur natuurlijk. Wat doe je dan? Dan kun je zelf met je cameraatje aan de slag gaan, maar als je het serieus wilt aanpakken, dan neem je een Heuse Foodfotograaf in de arm. Eentje die jouw soms licht onbeholpen (want: laagdrempelig!) op een bordje neergevlijde gerecht toch betoverend fraai uitgelicht op de gevoelige plaat weet te zetten. Nu ja, op het digitale kaartje dan. Zodat je meteen op de computer kunt zien of het wat is geworden, of dat er toch nog een flintertje peterselie naar rechts moet, of een sperzieboon naar links.

Tempo
En oja, liefst ook een fotograaf die een beetje Leuk, Lief en Gezellig is. Want hij komt wel een dag of vier bij je in huis bivakkeren met z’n mobiele studio, z’n lampen, z’n reflectieschermen en z’n laptop.

Zo eentje heb ik er intussen alweer jaren geleden gevonden, Harold Pereira. Is hij uren in de weer voor elk shot? Zelfs dat niet. Inderdaad, je hebt fotografen die een volle dag bezig kunnen zijn met één foto. Belichten, tikje naar links, fractie meer van boven. Daar krijg je beeldschone foto’s van, maar als je een schema hebt van zo’n 15 foto’s per dag, zoals in het realistische geval van deze armzalige kookboekauteur, is dat niet haalbaar. Dan moet je een beetje tempo maken. Maar let wel, het mag aan de andere kant natuurlijk ook beslist geen broddelwerk worden.

Gave
Dus terwijl ik met mijn onvolprezen culi-assistente Mariëlla Erkens (foodstyliste, theesommelier, choco-expert, workshopleidster, cateraar en nog veel meer) als een gek sta te koken, strijkt de fotograaf alvast het uitverkoren kleedje (echt waar! Hij strijkt nog ook!), denkt mee over het ideale bordje, en gaat vervolgens ‘even pielen’. Zoals op deze actiefoto.

Zelfs onooglijke prutjes (heerlijk van smaak, maar ja, helaas niet moeders mooiste) weet hij zó op de foto te zetten dat je acuut je hele kerstmenu ervoor omgooit. Het is een gave.

Verder is het tijdens fotoshootdagen een kwestie van spijkerhard je schema’s bijhouden, doorstrepen welke recepten al gedaan zijn (fijn moment!), maar weer eens een verse pot thee zetten, de CD omdraaien en dóór. Tot ‘s avonds de keuken één grote ontplofte bende is en de buren komen helpen om alles op te eten, en als het meezit ook meteen even die keuken aanharken.

Zijn we er nu eindelijk? Welnee. We krijgen morgen in de volgende aflevering ook nog de huisgemaakte illustraties.

Terug naar aflevering 1 (schema), 2 (recepten), 3 (testen), 4 (puzzelen), 5 (manuscript), 6 (de boodschappen) en 7 (stylingspullen).