Die dozen met culipost worden steeds groter. Nu stond er weer een enorm gevaarte van een kilo of tien op de stoep, gevuld met gele frutsels.
Na die verwijderd te hebben (en bedankt jongens, die kom ik straks nog wekenlang in allerlei onvermoede hoeken en gaten nog tegen) bleek het een pakket rondom het fenomeen Florida grapefruit. 
En ik bén nota bene al doorgewinterd Floridagrapefruitfan, dus dat PR-bureau had helemaal niet zo’n doos hoeven sturen. Ik heb steevast grapefruits in huis, al was het maar om samen met wat sinaasappels uit te persen, dat maakt het allemaal wat spannender dan alleen met die brave appelsienen. Maar ik gooi ze ook graag in salades, tussen geroosterde groente, bij ovenpakketjes met vis, en wat al niet.
Elke keer speur ik bij de groenteboer naar Florida grapefruits, maar net als bij lambada’s en asperges hebben deze jongens zoiets als een seizoen. En dat is naar het schijnt zojuist begonnen, hoezee. Overigens valt zelfs in het seizoen het speuren nog niet mee, want van buiten zien ze er sprekend uit als een gewone grapefruit, het enige verschil is een miniem naamstickertje. Maar soms zelfs dat niet, zoals deze stickerloze twee (2! slechts 2!) exemplaren in de doos.
Maakt het uit? Jazeker, de smaak is echt anders, wat valt samen te vatten als sappiger en zoeter. Ik heb er al vaker over geschreven, ik kan niet aan de gang blijven. Maar desalniettemin hartelijk bedankt voor het pakket. En ik weet, een gegeven paard et cetera, maar jullie mogen een eventuele volgende keer best alle leuke dingetjes en vooral die Mexicaanse frambozen (?) achterwege laten en in plaats van daarvan gewoon alleen maar grapefruits sturen, daar ben ik ook heel blij mee. Enfin, gelukkig heeft mijn groenteboer ze ook weer volop.
