De raapsteeltjes zijn er weer! De allereerste groente van de nieuwe lente. Elk jaar zit iedereen na de donkere hachee-stamppot-rookworst-erwtensoepmaanden weer reikhalzend uit te kijken naar het verse groene spul. En elk jaar is het weer een teleurstelling dat het allemaal nog even duurt voor de nieuwe blaadjes en knolletjes en worteltjes er daadwerkelijk zijn. In maart is er nog niks. Pas in april, of beter nog: mei wordt het weer leuk. Wie zo’n moestuintje van de blauwe grootgrutter heeft, ervaart aan den lijve hoe allemachtig lang het duurt voor er daadwerkelijk wat te oogsten valt. Heel educatief, dat wel, maar ook heel confronterend. En frustrerend.

Maar goed. Raapsteeltjes zijn er dus al wél! Nu al! Hoezee. Een van mijn gouwe ouwe recepten is spaghetti met raapsteeltjes. Een fijn vegetarisch lentegerecht en nog supersnel klaar ook.
Het recept staat al sinds jaar en dag op mijn website, maar elke keer doe ik het toch net weer even anders. Zoals de extra toevoeging van laatst: wat geroosterde amandelen erover. Die rooster je gewoon even in een drupje olie in de wok voordat je aan het eigenlijke gerecht begint. En gooi dan meteen ook wat (ongeroosterde) amandelen samen met een bos basilicum, wat parmezaan, zout en peper in de keukenmachine. Scheut olijfolie erbij en je hebt binnen no time lekkere pesto. En dan blijf je meteen in stijl, met die amandelen. Sowieso geldt voor dit gerecht: beslist verse pesto gebruiken, met zo’n zout-zure hap uit een fabriekspotje wordt het niks. Dat is zonde van die fijne raapsteeltjes.