Macarons, jaa, die waren het ineens helemaal. Maar je weet dat de hype voorbij is zodra zelfs de Jumbo ze gaat verkopen en de Hema speciale bakmatjes in het assortiment opneemt. In Frankrijk waren macarons al langer uit de gratie, daar was intussen de cannelé en vogue gekomen. Overgewaaid uit Bordeaux, waar deze soortement cakejes al sinds jaar en dag gebakken worden in speciale koperen ribbelvormpjes, waar ze hun naam ook aan ontlenen; ‘cannelure’ betekent namelijk ‘ribbel’ of ‘groef’.

Kenmerkend is de knapperig-donkerbruine buitenkant, tegen het aangebrande aan, met juist een lichtgele smeuïg-luchtige binnenkant. Woest aantrekkelijk, niet in de laatste plaats door een vleugje rum en vanille. In Nederland uitsluitend te koop bij aangewaaide Franse bakkers, zoals in Amsterdam en Leiden. Al begint het hier nu ook verder door te sijpelen: laatst kreeg ik zowaar een uitnodiging voor een kookworkshop ‘canalés’ maken. Tja, de spelling is nog lastig. Ook in Frankrijk trouwens, maar daar wordt inmiddels zowel ‘cannelé’ als ‘canelé’ officieel goedgekeurd.

Uit een diepvriespakje: Auchan mini canelés
Water, suiker, tarwebloem, rum 8,6%, melkpoeder (wei (bevat melk), plantaardige olie (kokos), magere melk, melkeiwitten), aroma, heeleipoeder.

Op vakantie kwam ik in de hypermarché deze diepvriesexemplaren tegen, die helaas integraal zompig bleken, zelfs na nog eens extra bakken in de oven. Nee, dan liever zelf maken, karweitje van niks.

Koperen vormpjes heb ik niet, maar Nederlandse kookwinkels verkopen prima mini-siliconenvormen, die je lekker niet hoeft in te vetten. Deze dus:

Mini’s zijn sowieso sneller om te bakken en zoals altijd geldt: drie kleintjes snoepen veel lekkerder weg dan één grote, nietwaar?

Overigens zijn in Frankrijk de cannelés ook alweer uit. Eclairs, die moet u hebben.

Mijn recept voor mini-cannelés is intussen opgenomen in mijn kookboek Handboek Oven. Verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen via deze website.