Wie kent ‘m nog, Herman het vriendschapsbrood? Een soort cake als een kettingbrief, met bakjes gistdeeg die je aan elkaar doorgeeft. Ik bakte er zelf eentje, bomvol lekker (gedroogd) fruit en noten, en mijmerde over het begrip vriendschap.

Erosie ligt o zo geniepig op de loer bij vrienden, zelfs als je ze al decennia kent. Neem nou die vriendin die steevast pas over drie maanden kon afspreken. Aanvankelijk kwam het vooral door de kinderen: altijd moest er wel eentje naar een hockeytoernooi, ponykamp of logeerverjaardag. Het liep de ouders over de schoenen, dat snapte ik heus ook wel. Toen het grut het huis uit was, dacht ik dat afspreken makkelijker zou worden, maar nee. De laatste keer dat ik haar, in september, uitnodigde om te komen eten, kon ze op z’n vroegst pas eind januari. Tja, dan weet ik het ook niet meer. Of was ik diep in mijn hart wellicht ook een tikje beledigd? Menigeen zou er toch een moord voor doen om bij mij thuis een hele avond culinair in de watten gelegd te worden?

Het is altijd jammer als een vriendschap erodeert of zelfs uitdooft, vooral omdat nieuwe vriendschappen er niet zo makkelijk bij komen. Ik zou een cursus salsadansen/keramieken/modeltekenen kunnen proberen, maar voordat je op die manier een echt dierbare nieuwe vriend(in) gemaakt hebt, ben je jaren verder. Nee, dan heb je meer aan die spreekwoordelijke goede buur. Mijn buren zijn altijd blij met mijn last-minute bakjes overgebleven testrecepten en tijdens de productie van elk nieuw kookboek schuiven ze spontaan aan om alle fotoresultaten te helpen verorberen.

Ik moest ineens terugdenken aan toen mijn buren nog volop in het jonge kroost zaten. In die jaren kreeg ik regelmatig een bakje met ‘Herman’. Kent u dat (nog)? Herman het vriendschapsbrood: bakjes gistdeeg die je gezellig aan elkaar doorgeeft, vergezeld van een veelvuldig gekopieerd A-4tje met strikte instructies ten aanzien van de tiendaagse verzorging (‘Herman heeft honger!), waarna je er een soort cake mee bakt. Daar kreeg ik ineens weer zin in, maar dan een snelle versie, zonder al die bakjes en die handelingen. Nu hoef ik alleen nog maar iemand te vinden die vandaag nog op de thee wil komen om hem te helpen verorberen.

(Naschrift: ik kreeg vele leuke mailtjes van lezers die best langs wilden komen om cake te helpen opeten, waarvoor dank, maar dankzij mijn schoonmoeder en haar vriendinnen is Herman intussen helemaal opgepeuzeld.)

RECEPT Snelle Herman vriendschapscake

Nodig voor 1 cake:
250 g bloem
100 g suiker
4 eieren
150 ml zonnebloemolie
150 g mix van rozijnen/gedroogde abrikozen/pruimen
50 g pistachenootjes (of amandelen, hazelnoten, walnoten)
1 grote appel
1 sinaasappel (alleen rasp)
2 volle theel bakpoeder
2 theel kaneel
snufje zout

Verwarm de oven voor op 165 °C.
Zeef bloem en bakpoeder boven een grote kom. Voeg suiker, kaneel en zout toe. Rasp de schil van de sinaasappel erboven fijn. Schil de appel en snij in kleine stukjes. Hak het gedroogde fruit en de nootjes in stukjes. Schep alles door de bloem. Klop in een schenkkan de eieren los met de olie. Giet bij de bloem en spatel tot een geheel. Vet een langwerpige cakevorm (1 liter) in met wat olie, plak op de bodem een stukje op maat geknipt bakpapier. Bepoeder de wanden met wat bloem. Schep het beslag in de vorm en strijk glad. Bak vrij onderin de oven in ± 50-60 minuten gaar. Elke oven is anders, check dus vooral met een satéprikker, als die er niet meer nat uitkomt, is de cake klaar. Serveer naar keuze aan vrienden en/of buren.

TIP:
* Neem altijd zonnebloemolie uit een zo nieuw mogelijke fles, oude olie kan een tikje ranzig zijn.
* Lees hier en hier over mijn ervaringen met de ‘klassieke’ Herman.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest: