Ik schreef laatst over citruspersellende, maar er zit nog een staartje aan het verhaal, alleen was ik daar nog even niet aan toe gekomen. Maar prompt 2 dagen na het verschijnen van mijn mail en artikel werd er een nieuwe perskegel thuisbezorgd. Met de hartelijke groeten van de Technische Dienst van Braun. Een mooi ding, daar niet van, maarik had stiekem natuurlijk toch gehoopt op een klein wonder. Dat er iemand bij Braun ergens toch nog een zeefje van mijn teerbeminde oude citruspers (voor liefhebbers: de 4173) had opgedoken.

Bij voorkeur een lieve, wat oudere man in stofjas die in afwachting van het naderend pensioen zijn laatste loodjes slijt in een inmiddels tot zijn verdriet geheel geautomatiseerd magazijn waar high potentials met leasebakken tegenwoordig de dienst uitmaken. Na het lezen van mijn artikel ziet hij echter ineens zijn kans schoon om een glorierol te vervullen. Want alleen hij weet dat er achterin bij stellingkast 13A7 nog wat ongewenst oud grut ligt. Onbespied door zijn superieuren stopt hij het zeefje in een doos en doet ‘m op de bus. En dan is het tijd voor een bammetje uit de meegebrachte lunchbox. Tevreden neemt Kees (of was het Gerrit?) een grote hap. Wéér een goede daad gedaan… Zoek de verschillen: nieuw (links) versus oud.