Nou breekt mijn klomp. Krap twee weken geleden betoogde Onno Kleyn aan de keukentafel zeer overtuigend dat hij een eigen weblog niet zag zitten. Geen tijd, bang voor ordinaire scheldpartijen en last but not least: de kachel gaat er niet harder van roken. Maar hij is om! Zojuist lanceerde hij Kleyns Culiblog. Een weblog ‘voor lekkerbekken en smulpapen, met vreugd en treurnis, zin en onzin over eten en drinken, informatie, tips en recepten’. Was mijn verhaal zo begeisterend? Even mailen natuurlijk hoe het zo ineens is gekomen.
Kleyn: ‘Tja, na ons gesprek ging ik wat vaker kijken. En inderdaad, jij was zeer aanstekelijk: ik zag dat niet alleen doorgedraaide freaks zich aan dit soort gedigitaliseer overgaven.’ Kijk, zo mogen we dat graag horen. In zijn allereerste bericht schrijft hij bovendien: ‘Het moest er toch van komen. Een plek om snel te reageren, om mijn stokpaarden te berijden, om te hekelen en te prijzen.’
En hoewel het aantal foodbloggers sterk groeiende is, schittert ‘de gevestigde orde van culinaire schrijvers’ nog door afwezigheid. Maar als één schaap (lees: Onno Kleyn) over de brug is, volgen er wellicht meer. Hoewel hij er – de bescheidenheid zelve – meteen aan toevoegt dat zijn weblog technisch gezien nog lang niet af is. Maar het begin is er. Van harte welkom in de wondere wereld der foodbloggers!
