Havermout, aldus de firma Quaker, is dringend toe aan een nieuw imago. Havermout moet weer sexy worden. Derhalve werd Patty Harpenau (vroeger society schilderes, tegenwoordig zeer succesvol coach en auteur op het gebied van voeding en eetgedrag) ingeschakeld om daar een handje bij te helpen in de vorm van een kookboek. Superfood! heet het, en het staat naast recepten vol met verhalen over havermout en de reis die Patty maakte naar Schotland. Want daar blijkt de havermout vandaan te komen.

Verplichte pap
Ik ben mijn hele jeugd havermoutloos doorgekomen, en er ook op latere leeftijd nooit meer aan begonnen. Neefjes die blij bekers pap wegslobberen, naar Australië geëmigreerde buurmannen die bij de supermarkt besmuikt twaalf pakken inslaan, dit alles is mij vreemd. Harpenau blijkt echter havermoutfan in hart en nieren, hoewel ze het aanvankelijk gedwongen tot zich nam, als ‘zesjarige halve kip’ die moest worden bijgemest. Pas veel later werd ze verliefd op havermout toen ze zich realiseerde dat havermout gezond maar ook heel lekker is. Havermout is officieel erkend ‘superfood’, zoals ook o.a. broccoli, sinaasappelen, groene thee en yoghurt dat zijn, ‘alleen weten mensen vaak niet hoe ze het moeten maken’.

Taxi-chauffeur
Na een bezoekje aan de eeuwig wuivende havervelden van Schotland is de passie alleen maar sterker geworden. Bovendien wemelt het in het ruige noorden van de havermoutrecepten, meteen bij de eerste taxichauffeur had ze er al eentje te pakken. Het boek staat er vol mee. Havermout voor het ontbijt, in muffins, in koekjes, in taarten, in crumble-toetjes. Maar ook in pizza, spareribs, hamburgers, gevulde kalkoen, courgettetaart en zelfs bitterballen.

Behangselplak
Hmm, van die hartige categorie ben ik toch iets minder overtuigd, maar misschien is dat een kwestie van proberen. Dat heb ik al wel gedaan met de bitterballen; iets te behangselplakkig naar mijn smaak. Trouwens ook jammer dat de recepten af en toe wat vermoeiende titels hebben. Niet-te-geloven-zo-lekker spareribs, Ha Haring in Ha Haver of Mjammie Mammie (een toetje): liever niet. Of Moutige kaaskees. Klinkt onappetijtelijk, maar was bij de perspresentatie toch echt erg lekker. Maar er zaten dan ook frambozen bij.

Hondenkoekjes
Alleen de hondenkoekjes van een Amerikaanse vriendin, die kwamen er toch maar niet in. Wat er wel inkwam zijn veel verantwoorde tips over goede en slechte vetten, snelle en langzame koolhydraten, bloedsuikerspiegels, verantwoorde tussendoortjes en het nut van de vriezer. Maar ook achtergrondinformatie over havermout, Schotse anecdotes, trakteren op school en een havermoutsprookje voor kinderen. Harpenau: ‘Er moest ook iets om te lezen zijn’.

Schilderen en kleien
Ze schildert nog wel, maar is gestopt met exposeren (‘te veel mensen in te kleine stoffige ruimtes’) omdat ze het schilderen terug wilde als hobby. Ze had haar carrièreswitch tot foodcoach nooit gepland, maar voelt zichzelf nog altijd een kunstenaar. ‘Als ik mensen zie, wil ik eraan kleien’. Omdat ze in een aantal boeken al geschreven had over havermout, werd ze door Quaker benaderd of ze geen receptenboek wilde schrijven. En ze is verguld met het resultaat. Het commerciële talent is er ook nog altijd: ‘In Amerika is er niet zo’n boek! Dit zou vertaald moeten worden!’ Hint hint, nudge nudge.

20.000 exemplaren
Ze hoopt dat mensen het boek veel gaan gebruiken totdat het uiteindelijk plakkerig wordt (‘een goed kookboek plakt’) en uit elkaar valt. Er wordt in ieder geval gemikt op een groot publiek. Er zijn 20.000 exemplaren gedrukt die uitsluitend besteld kunnen worden bij de firma Quaker, voor 2 actiezegels plus 4,95. Niet verkrijgbaar via de boekhandel.