Wie wat bewaart heeft wat. Een huisvrouwenwaarheid als een koe. Het nadeel van een voorraadkast kan zijn dat er wel veel ingaat (leuke blikjes, handige potjes, verleidelijke doosjes), maar dat de ware hamsteraar het vervolgens om onduidelijke reden zonde vindt om de voorraad weer weg te werken. Kijk, da’s nou een misvatting. Dus ruim regelmatig de planken leeg. Alles moet op! Al was het alleen maar omdat er dan weer leuke nieuwe aanwinsten bij kunnen. Zo heb ik dit weekend een sardientjestaart gemaakt met spullen die ik nog had liggen: 2 blikjes sardientjes in tomatensaus (ooit gekocht in Frankrijk vanwege het kekke blikje), een pot geroosterde paprika’s (altijd in huis, al was het maar om snel een soepje te kunnen maken) en een pak gekoeld taartdeeg (ook nog uit Frankrijk, blijft maandenlang goed in een Hollandse vriezer, is al rond en zit ook al in bakpapier dus kan zo, hup, in de taartvorm. Uitvinding van de eeuw als je het mij vraagt).

Enfin. Wat moet je doen? Taartdeeg in de taartvorm. Sardientjes met saus en al in stukjes in een grote kom plus de in reepjes gesneden paprika uit pot. Wat verse tijm en rozemarijn erbij en 2 losgeklutste eitjes erdoor. Oja, en royaal versgemalen zwarte peper. Handige Harries zijn hier hooguit vijf minuten zoet mee, onhandige wellicht het dubbele. Dan een half uur in de voorverwarmde oven op 200 graden tot het deeg goudbruin is en de vulling stevig, geurig en gerezen. Zo heerlijk dat ‘ie op was voordat ik er een foto van kon maken…