In de serie over kookboeken is er voor mensen die liever lezen dan koken het onderhoudende interviewboek Eetlust. ‘Met het mes op tafel interviewde Aranka van der Pol tien van de grootste chef-koks ter wereld’ aldus de flaptekst. Met dat mes viel het wel mee hoor, het blijft overal gezellig. Waarom precies deze tien? Daar lezen we niets over. Behalve dat het ‘tien van de succesvolste chefs ter wereld zijn’. Ze lijken vooral uitgekozen om hun diversiteit. Origineel onderdeel van het boek is namelijk dat elke kok uiteindelijk via zijn (of haar, er zijn zowaar ook twee dames bij) uitspraken met behulp van een NLP-coach en een soort schema gereduceerd wordt tot de meest opvallende karaktereigenschap. Bij Gordon Ramsay wordt dat vastbeslotenheid, bij Herman den Blijker ondernemerschap en bij Jamie Oliver optimisme.

Niets in bed
Nigella Lawson is charming maar daardoor ook nogal ongrijpbaar. Het interview met Gordon Ramsay is een beetje een rommeltje, maar dat past wel bij zijn grillige karakter. Sergio Herman lijkt er sinds zijn huwelijk niet meer zo’n zin in te hebben, in koken op sterrenniveau dan. De net vader geworden Anthony Bourdain blijkt in het echt ‘net iets minder aantrekkelijk’ dan op de foto, maar staat garant voor legio geestige quotes: “Als ik een vrouw meeneem naar een bar en ze bestelt een californische roll en ze wil niets anders, dan gaat het niet werken. Dan is het niets in bed.”

Dalai lama van de groente
Alain Passard, de ‘dalai lama van de groente’ en beroemd vanwege zijn eitje, heeft een mooi verhaal over hoe hij na de gekkekoeienziekte ineens het roer omgooide. Sindsdien staat de driesterrenkok vaak met laarzen aan in zijn modderige moestuin. Gek genoeg komen er in het interview doodleuk duif, inktvis en zee-egel voorbij, en staat er een grote foto van een bestelbonnetje met daarop ‘foie gras’ en ‘ris de veau’ geschreven. Niet helemaal vegetarisch geworden dus.

Moeizame Ferran Adria
Slechts met de bloedserieuze Ferran Adrià wil het maar niet gezellig worden. Het gesprek is nogal moeizaam en de doodsbenauwde  interviewster en fotograaf snakken vooral naar iets te eten, maar meer dan een kopje ijsthee zit er niet in. De chef geeft nogal af op het fenomeen creativiteit, toch het kenmerk van zijn restaurant El Bulli: “Wanneer je werkt is creativiteit heel slecht, creativiteit is een slechte vriendin. Creativiteit heeft namelijk geen medelijden”. Raadselachtig.

Bakvissig
Alleen, wat o wat doet Curtis Stone in dit rijtje grootheden? Een boomlange, vrijgezelle Australische kok zonder restaurant maar wel met olijk haar en een tv-programma in LA. Hij lijkt vooral te zijn toegevoegd vanwege zijn kwaliteiten als lekker ding. Op de foto kijkt de interviewster nogal bakvissig naar hem op en zelfs het interieur van zijn slaapkamer blijft niet onvermeld. Maar zijn recept van spaghettini met krab (morgen online!) ziet er dan weer een stuk maakbaarder uit dan het wafeltje van tomaat met bladgoud van Ferran Adrià.

Aanhouder wint
De interviewster is er een van het type ‘de aanhouder wint’, want soms gaan er maanden, zoniet jaren overheen voor het verhaal is afgerond. Daardoor word je als lezer deelgenoot van de hele onderneming, waar ook de beschrijving van de eigen avonturen onderweg met de fotograaf aan bijdragen. Allemaal lekker leesvoer dus, maar geeft het boek nu ‘hét recept voor de ideale chefkok’ (ik citeer wederom de achterflap). Met deze tien geheel verschillende verhalen weet je het natuurlijk nog niet. Maar misschien is het net als met voetballers, die moet je ook niet interviewen, maar gewoon laten doen waar ze goed in zijn, voetballen dus.

Aranka van der Pol, Eetlust – in gesprek met ‘s werelds topkoks, uitgeverij House of Knowledge, €  24,95, ISBN 9789085104827