Vriend T uit E luidde de alarmbel op collegiaal trakteergebied. Er schijnt namelijk een heuse nieuwe rage door het land te woeden. Als zelfstandige zonder personeel heb ik geen naaste collega’s. Dus fenomenen als afdelingsvergaderingen, kantoortuinen, koffiemachines en roddelen bij het kopieerapparaat gaan tegenwoordig aan mij voorbij. Net zoals de verjaardagstraktaties. Maar vriend T. is leraar op een grote middelbare school en komt om in de collega’s, die om de haverklap jarig zijn. Hij lichtte me in over de nieuwste trend wat betreft collegiaal trakteren: lepelgebak.

Gepatenteerd concept
Wat is lepelgebak? “Een plastic bakje met daarin klodders vette smurrie, die je er met een lepeltje (vandaar de naam) uit dient te lepelen.” Zo beschreef hij het althans. En dat terwijl hij dol is op vlaai. Maar vlaai is ouderwets. Net als de moorkop en de tompouce. Die zijn op zijn werk passé. “Al mijn collega’s doen nu aan lepelgebak, het is echt een trend”, verzuchtte hij. Even zoeken op internet. Het blijkt zowaar een heus gepatenteerd gebaksconcept, dat lepelgebak.

Bij mekaar houden
Rare naam, als je erover nadenkt. Gebak is iets dat gebakken is. Daarom heet het zo. Toch? Dus in ieder geval iets waarvan de bodem of het omhulsel bestaat uit een cake-taart-deeg-achtige substantie. Daarna al dan niet gevuld met iets smeuïgs, denk: slagroom, mousse, banketbakkersroom. Maar het kenmerkende van lepelgebak is juist dat er geen deegbodem is. Vandaar dat plastic bakje om de boel heel jobcohennerig bij mekaar te houden.

Verrassing?
Niet zo gek, de uitvinder blijkt namelijk een zuivelfabrikant, Grensland Zuivel. Die wil natuurlijk zuivel slijten, geen deeg. Alhoewel, wacht even, in sommige exemplaren zit wel iets deeg-achtigs. Ik lees ergens over stukjes stroopwafel of speculaasjes. Maar verder is het vooral smeuïg lepelen. “Een verrassing in een luxe bakje” noemen ze het zelf. Ik heb het nog niet persoonlijk getest, maar ik heb dan ook geen collega’s, en ik moet zeggen dat de beschrijving mij niet razend nieuwsgierig maakt. Terwijl ik toch heus gebaksliefhebber ben. Liefst zelfgebakken. Maar da’s pas echt ouderwets, geloof ik…