Van het handige handtasboekje Wat zit er in uw eten? (alias ‘het gifgidsje’ waar ik al eerder over schreef) van Corinne Gouget zijn er in Nederland intussen 100.000 verkocht. Reden om de auteur naar Nederland te halen voor een huldiging en een spreekbeurt. Let wel: van het oorspronkelijke werk zijn er in het veel grotere Frankrijk ‘slechts’ 135.000 verkocht. Deze spectaculaire discrepantie is te danken aan initiatiefnemer/bewerker Will Jansen van tijdschrift Bouillon en schrijver van de Culinaire Almanak. Jaren geleden vroeg hij zich al af hoe het toch komt dat producten in de supermarkten vaak zo heel anders, en vooral zoveel minder lekker, smaken dan als ze zelfgemaakt zijn. Toen hij heel toevallig in 2002 in een Franse boekwinkel tegen het boekje Additifs Alimentaires van Gouget aanliep – “dat hele kleine lullige gidsje, inmiddels is het veel dikker” – had hij een heus eureka-moment. Dus het komt door de additieven in ons voedsel!

Main criminals Aspartaam & MSG
Gisteren was Gouget op zijn uitnodiging in het Amsterdamse restaurant Halvemaan om te vertellen over de ‘main criminals’ aspartaam (E951) en de smaakversterker MSG (E621) alias mononatriumglutamaat alias ve-tsin. Gouget is geen wetenschapster, maar heeft in de loop der jaren een immense hoeveelheid aan onderzoek verzameld en strooit lustig met namen van professors en onderzoeken. Ze sleept immer een telefoonboekachtig standaardwerk over aspartaam mee in haar handtas (Aspartame Disease), vol met plakkertjes bij belangwekkende pagina’s. Ze vertelt over baby’s die al obesitas hebben omdat hun moeders foute dingen aten, over pubers met haaruitval vanwege overmatig kauwgomgebruik, over hysterische peuters die binnen een dag omsloegen nadat hun eetprogramma was omgegooid. Ze had een supermarktmandje meegenomen vol voorbeelden, van Coca Cola light tot Red Bull, van spekkies tot snickers, van Pringles en Lays (“met MSG én aspartaam, dat is helemaal erg!”) tot zoutjes “die ik niet eens aan mijn hond zou geven”.

Te laat
En toch blijft Gouget een roepende in de woestijn, zo lijkt het. Ondanks aantoonbare gevaren voor de gezondheid zitten aspartaam en MSG nog altijd in tal van producten en schrijven dokters doodleuk
zoetjes voor aan suikerpatiënten, een product waaraan naar verluidt haar eigen stiefmoeder vervolgens is overleden. En hoe zit het met alternatieven als Splenda en Sucralose? Volgens haar allemaal even erg. “Als ik in de supermarkt een acht maanden zwangere vrouw zie die kauwgom kauwt en cola light in haar karretje heeft, dan zeg ik maar niks. Dan is het toch al te laat.” Ze roept de media echter op om te helpen de consument beter bewust te maken. Er valt nog een wereld te winnen bij vrouwen die zwanger willen worden, maar ook bij kinderen, die hun ongezonde eetpatroon nog verhoudingsgewijs makkelijk kunnen aanpassen.

Twijfel
Wat echter niet meehelpt is dat er ook tal van onderzoeken zijn waaruit blijkt dat het allemaal best wel meevalt. En hoe komt het dat de Chinezen, die MSG gewoon als poeder over de maaltijd strooien, zelf helemaal geen last hebben van het Chinese Restaurant Syndrom? Daar had Gouget niet echt een antwoord op. Wat moet je als consument dan geloven? Iedereen moet dat voor zichzelf beslissen, maar ik neig naar het ‘bij twijfel, niet doen’. Ook ik verbaas me in mijn antipakjesboek Koken met Karin zónder pakjes & zakjes, en elke week in mijn antipakjesrubriek in Trouw over de hoeveelheid toevoegingen in ons eten. Maar mailtjes van lezers die vragen ‘Of ik er niet eens bij kan zetten dat het kankerverwekkend is’, daar kan ik niet op ingaan, eenvoudigweg omdat ik geen autoriteit op dat gebied ben. Sterker nog, ik moet elke keer die E-nummers weer opzoeken in dat gidsje, omdat ik ze niet kan onthouden. Weet wat je eet, dus kook lekker zelf, dat is mijn motto. Dat neemt niet weg dat ik me op z’n tijd best heerlijk kan verlustigen in een spekkie of een M&M’s. Is dat slecht? Niet slechter dan mijn liefde voor roomboter en slagroom, lijkt me. Geniet, maar geniet met mate.

Naschrift/leestips:
• Lees ook de interessante reactie hier op foodlog.nl.
• Of mijn artikel over een compleet tegenovergesteld boek, namelijk Ode aan de e-nummers van Rosanne Hertzberger.

Twitter & win: retweet dit artikel en maak kans op een exemplaar van het gifgidsje en het laatste nummer van Bouillon! Meedoen kan tot 1 juni 2011. De winnaar wordt per twitter bekendgemaakt. Deze actie is intussen gesloten.