Tony Le Duc is behalve Belg en mooiekookboekenuitgever ook een van de beste foodfotografen die ik ken. En dat valt eens te meer op nu ik door zijn verzameld werk blader. Food photography since 1985 heet het, en het is met z’n 34 bij 24 cm een fors gevaarte. Een koffietafelboek, zoals dat heet, maar dan in een on-koffietafelboek-achtig plastic hoesje, volgens het persbericht heet dat in technische termen een ‘integraalband met transparante pvc-wikkel’.
Château Carotte
Geen kookboek want nergens een recept te bekennen, maar een fotoboek van 25 jaar noeste arbeid. Paginagrote foto’s van extreme close-ups van dansende ingrediënten, van kunstzinnige eitjes-met-spek, van gestapelde wortelplakjes (Château Carotte), van allerhande dobberende visjes, van dartele tempure-groentes, van rustieke konijnen-met-pruimen-in-een-panneke, van feeërieke courgetteschijfjes, enfin, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Kunst
Een boek om je met open ogen aan te vergapen. Zelden was een rij sperzieboontjes zo ontroerend, een courgettebloem zo olypisch een rode kool zo labyrintesk. Tony Le Duc kijkt op een bijzondere manier naar ingrediënten en speelt met kleuren, licht en compositie. Dit is geen eten meer, dit is kunst. Dit boek mikt dan ook duidelijk op een internationaal (kunst)publiek, ook gezien de bijbehorende teksten in zowel Engels, Nederlands als Frans: twee loftuitingen op de fotograaf plus een lezenswaardig artikel van Johannes van Dam over de geschiedenis van de illustratie in kookboeken.
Tony Le Duc, Food photography since 1985, Uitgeverij Terra Lannoo, ISBN 9789020996265, € 45
