Wat eet Nederland met oud & nieuw, behalve oliebollen en appelflappen? Uit een hoogstpersoonlijk uitgevoerd kleinschalig online publieksonderzoek bleek huzarensalade veruit favoriet. Die associeer ik vooral met cateringpartijen en grote tienkiloemmers vol onduidelijke smurrie die buiten het zicht van de gasten vakkundig uitgeplamuurd wordt op een glimmende serveerschaal om vervolgens bedolven te worden onder een uitbundig decor bestaande uit veelkleurige groente uit het zuur en natuurlijk de onvermijdelijke plakjes hardgekookt ei. In een supermarktdecemberfolder kwam ik een aanbieding tegen van een kilo Johma huzarensalade voor een luttele € 0,99. Je gaat je toch afvragen hoe ze het voor elkaar krijgen om er voor dat geld eetbare ingrediënten in te verwerken…

Kant-en-klaar: Johma Huzaren Salade
Inhoud: Gestoomde aardappel 58%, water, plantaardige olie, augurk 6%, wortel 5%, suiker, runderworst 2% (rundvlees, water, zetmeel, rundercollageen, zout, dextrose, specerijen, aroma [bevat o.a. selderij, tarwe], conserveermiddel: E250), doperwten 2%, zilverui 2%, natuurazijn, zout, mosterd, scharreleigeel, conserveermiddelen: kaliumsorbaat/E211, verdikkingsmiddelen: guarpitmeel/xanthaangom, aroma, gemodificeerd zetmeel, natuurlijk aroma, smaakversterkers: mononatriumglutamaat/natriumguanylaat/E631, antioxidanten: ascorbinezuur/E385, zuurteregelaar: E262, voedingszuren: citroenzuur/melkzuur, maltodextrine, lactose, specerijen, zetmeel, gerstemoutazijn, gehydrolyseerd raapzaadeiwit, tarwemeel, sojabonenpoeder, kleurstof: karamel, citroenolie.

Nee dan échte huzarensla. Via collega Culinette van het aanstekelijk lekkere weblog culinette.nl werd ik geattendeerd op een even fraai als authentiek recept, afkomstig uit het Kookboek der Rotterdamsche Kookschool uit 1939.
Een dierbare bron van vermaak, niet alleen vanwege vergeten pareltjes als Vermicellipudding, Kampersteur en Omgekeerde Arminianen maar ook de heerlijk ouderwetse instructies om groenten minstens (minstens!) een uur te koken. Ach ja, die goeie ouwe tijd.

Genoemd recept voor huzarensalade is te mooi om u te onthouden en kan nog prima mee. Letterlijk overgeschreven gaat het als volgt:

Nodig voor 4 personen:
“300 gram koud kalfsvleesch
3 hard gekookte eieren
uitjes uit den azijn
6 augurkjes uit den azijn
4 koude gekookte aardappelen
1 gekookte kroot
mayonnaise of olie en azijn naar smaak”

Doen:
“Vleesch, uitjes, augurkjes en kroot apart fijnhakken. De aardappelen met een vork fijnmaken of door den molen malen, de eieren pellen, wit en geel afzonderlijk fijnmaken met een vork of fijnhakken.
Op een schotel afdeelingen maken van vleesch, uitjes, augurkjes, kroot, aardappelen, wit en geel van de eieren, bij wijze van confituurtaart. Elke afdeeling scheiden door een weinig mayonnaise. De schotel garneeren met peterselie of fijngesneden sla.”

Nou, daar komt u wel uit, toch? Vergeet alleen de zout en peper niet. Krootjes is Rotterdams voor bietjes, mocht u zich dat afvragen. Overigens geeft het boek naar verluidt ook nog de tip dat het een stuk sneller gaat wanneer u gewoon de hele mikmak door elkaar husselt met wat olie en azijn erdoor. Ik wens u een smakelijk uiteinde.

Tip:
Over wat er precies in een huzarensalade thuishoort zijn de meningen verdeeld. In ieder geval aardappel, rund/kalfsvlees, augurk, soms ui en mayonaise. Steevast ook appel, maar kennelijk niet volgens de Rotterdamse kookschool. Ei is een hoogst heikel punt; hoewel het vaak voorkomt, zou het volgens diverse bronnen in dat geval een ‘Russische salade’ dienen te heten. Nog discutabeler zijn het toevoegen van doperwten, wortel, paprika, tomaat, ham of corned beef, maar van mij mag iedereen zich naar hartelust uitleven.