Het Conservatorium Hotel en de bijbehorende Tunes Bar en restaurant zijn nog niet eens twee jaar open, maar hebben al een nadrukkelijke plek weten te veroveren binnen de Amsterdamse horeca. Met grote regelmaat organiseren ze van alles, van Beaujolais-maand tot Spaanse weken, van een rabarberfestijn tot een modenacht. Zelf ben ik vooral fan van hun fenomenale gin-tonics, geserveerd in grote glazen die je nauwelijks kunt vasthouden, en waarbij alle mogelijke combinaties van gin en tonic denkbaar zijn. Mijn favoriet is de Rangpur met Fever Tree en een dobberend stuk mandarijn; sprekend een goudvis. En niet te vergeten de huisgemaakte garnalenbitterballen: nogal aan de kleine kant, maar je krijgt er wel meteen negen.
Krap twee jaar open dus, maar chef Schilo van Coevorden ‘was toe aan iets nieuws’. Gisteravond was de aftrap van het nieuwe culinair concept van de bar: Aziatisch. Verrassend, gezien het feit dat sushi inmiddels bij elke supermarkt en tankstation te krijgen zijn.
Maar voor Van Coevorden betekende het een retour naar een van zijn grootste en oorspronkelijke passies. En, het moet gezegd, zijn sushi en andere oosters getinte hapjes zijn van een heel andere categorie.
Denk aan softshell crab met grapefruit. Knapperige eend op een half bapao-broodje met hoi sin-mayo. Oesters met passievrucht en yuzu. Zelfs de gin-tonic bleek aangepast: nu ook met verse gember.
Het enige niet-Aziatische was het overigens verrukkelijke smelt-op-de-tong-chocoladetoetje met amandel waar advocaat doorheen zat. Maar daar zouden ze vanuit Japan voor omfietsen, lijkt me zo. Alleen de muziek, die mag van mij zachter, die staat elke keer als ik kom te luid. Een live dj is leuk en aardig, maar een bar is toch – naast drinken en eten – ook bedoeld voor een fijn gesprek van mens tot mens?
