Op zoek naar een smakelijk recept om als eerste uit te proberen uit het gisteren besproken boek I love groenten hád ik natuurlijk kunnen kiezen voor het “Stamppotje rucola met azijnuitjes en parmezaancracker”. Of voor de “Gegrilde witlof met sinaasappeldressing en cabrales”. Maar er lag nog een halve flespompoen naar me te lonken naast een zakje cashewnoten, dus de Curry met pompoen en kerrie masala bleek zich van nature aan te dienen als de meest logische keuze. Zelfs Hindoestaanse kerrie masala van Chan had ik op voorraad, nog uit de Surinaamse roti’s van laatst. En ui, gember, knoflook en een tomaatje heeft een mens altijd wel in huis, net als een blikje kokosmelk. Dus niets kon mij gebeuren.
Tot ik stuitte op het benodigde ingrediënt ‘donkere sojasaus’. Help. Hartig (asin) en zoet (manis), ken ik net als dun (Japans). Maar donker? Ze zijn ze toch allemaal donker? Enfin, Janneke Vreugdenhil zelf verwees me naar deze uitleg op de sowieso onmisbare website Aziatische ingrediënten.nl en voegde eraan toe dat het niet zozeer gaat om de kleur maar om concentratie en zoetheid (wat iets anders is dan ketjap manis). “Proef de light en dark van Pearl River maar naast elkaar”. Zo ver kwam het niet, want toen begon het weer te regenen, en kwam het niet van naar de toko fietsen. Ik gebruikte gewoon een scheut Japanse sojasaus van Kikkoman. Ook donker, maar dan dun. En o ja, mijn halve pompoen bleek de 500 gram niet te halen, toen heb ik de rest aangevuld met gele wortel. En ik had geen zin om de tomaat te ontvellen. Maar verder heb ik het precies gedaan als in het recept en het was zowel heerlijk als heerlijk simpel.
Dit recept komt zoals gezegd uit het kookboek I love groenten. Lees hier mijn artikel.
